علیرضا شریفی یزدی جامعه شناس در گفت و گو با خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، مهم‌ترین عامل طلاق طی ۵ سال اخیر را عوامل اقتصادی و در رتبه‌های پایین‌تر اعتیاد، خیانت، دخالت خانواده‎‌ها و فردگرایی که بهره گرفته از جامعه غرب است، عنوان کرد.

شریفی یزدی مشکلات اقتصادی را در شرایط فعلی یک تهدید خطرناک برای خانواده ایرانی دانست و افزود: یکی از بحث‌های مهم و تأثیرگذار در جدایی زوج‌ها مقوله اقتصاد است، باید توجه داشت که طلاق عاطفی، جنسی، اقتصادی و سکوت از انواع طلاق به حساب می‌آیند که عدم داشتن سواد اقتصادی و مهارت‌های زندگی مزید بر علت شده است.

وی با بیان اینکه دومین عامل طلاق در ایران، با توجه به آمار خانواده‌های سنتی، ازدواج در سنین پایین است، گفت: این امر برای پسران زیر ۳۵ سال و برای دختران زیر ۲۳ سال اتفاق می‌افتد که با عنوان ازدواج در خانواده‌های سنتی شناخته می‌شود و در شهرستان‌ها یا خانواده‌های عشایر و روستایی و حاشیه کشور بیشتر دیده می‌شود.

شریفی یزدی ادامه داد: مسأله نازایی در بانوان یا عقیم بودن آقایان، سوابق ازدواج، بیماری، ضرب و شتم وخشم داخل خانه، اختلاف نظر روی تربیت فرزند و دخالت خانواده‌ها و مسائل جنسی از دیگر عوامل اولیه طلاق در کشور ما به شمار می‌آیند، اما در این میان نباید تقلید افراطی از غرب را نادیده گرفت، این امر نیز از دلایلی است که در ایران به دلیل جغرافیا و فرهنگ متفاوت نتیجه ای منفی در بر دارد و باعث متزلزل شدن خانواده می‌شود.

این جامعه شناس در ادامه یکی از نتایج غرب‌گرایی را فردگرایی عنوان کرد و گفت: فردگرایی یکی از این موارد است که روی مسأله خانواده تأثیر منفی گذاشته است، از دیگر تاثیرات منفی فردگرایی می‌توان به پدیده هایی همچون ازدواج سفید اشاره کرد که بنیان خانواده را هدف قرار می دهد.

وی ادامه داد: مطالعات در غرب نشان می‌دهد که این جنس از تشکیل خانواده وازدواج تاثیری روی دوام زندگی بعدی ندارد، با این حال متاسفانه در کشور ما هنوز کسانی هستند که مبلغ ازدواج سفید باشند، هرچند ازدواج خاکستری عنوان مناسب‌تری به نظر می‌رسد.

شریفی یزدی یادآور شد: منظور از فردگرایی الزاماً زندگی مستقل نیست، به طور مثال یک جوان در زمان قدیم تا موقع ازدواج، با پدر و مادر زیر یک سقف زندگی می‌کرد و به این واسطه زندگی اجتماعی را یاد می‌گرفت در حالی که در فردگرایی مدرن اگرچه جوان همچنان با پدر و مادر خود زندگی می‌کند اما به ارتباط با والدین و دلسوزی آنها اهمیتی نمی دهد.

وی با اشاره به این که روی آوردن به نگهداری از حیوانات خانگی و به سرپرستی گرفتن یک حیوان جوانبی دیگر از فردگرایی است، بیان کرد: با توجه به قشربندی اجتماعی سابق بر این، با توجه به مخارج نگهداری حیوان خانگی، این عمل توسط خانواده های مرفه در قالب حیوان دوستی انجام می‌شد که باز هم برای کانون خانواده خطرناک بود، چرا که نیاز انسان به رابطه با انسان را تا حدودی برطرف می‌کرد.

این جامعه شناس تصریح کرد: اما در عصر حاضرشاهد این هستیم که در خانواده‌های متوسط نیز به جای پذیرفتن مسئولیت همسر و فرزند که از روی نیاز به تعامل با انسان به وجود می‌آید، این خلاء را با حیوان خانگی پوشش می‌دهند. چه بسا حیوان به علاوه این که از زادگاهی که میلیون‌ها سال در آن بوده، جدا می‌شود، تحت تاثیر انواع آموزش و تغییر ژنتیکی در محیط بسته قرار خواهد گرفت.

شریفی یزدی خاطرنشان کرد: نگهداری حیوان خانگی به معنای خرج حداقل درآمد برای موجودی به غیر از خود و خانواده است. باید دید که غیر از جوان مجردی  که دغدغه مالی مثل مسکن ندارد و هزینه‌ یک خانواده را صرف حیوان خانوادگی می‌کند، چند درصد جمعیت جوان کشور، حیوان خانگی دارند که البته در یک جامعه ۸۵ میلیونی آمار بالایی ندارد، اما در صورت عدم توجه به این موضوع، همین آمار کم می تواند جمعیت زیادی را تحت تأثیر قرار دهد.

انتهای پیام/