به نقل از خبرنگار مهر، بازدید اتفاقاتی که در صد و دو دربی برگزار شده دو تیم پرطرفدار ایران رخ داده نشان می دهد تعداد اتفاقات مثبتی که در این دیدارها به نمایش درآمده به اندازه انگشتان دو دست هم نیست اما در روبه رو توهین، فحاشی، بی ادبی، الفاظ ناشایست، پرتاب مواد منفجره، درگیری بازیکنان و مربیان و … سخن اول دیداری است که قرار بوده در آن «فوتبال» به نمایش درآید.

دربی صد و دوم در شرایطی برگزار شد که تعداد بسیاری از کارشناسان از قبل پیش بینی کرده بودند دو تیم نمایش جذابی نخواهند داشت چرا که هراس از باختن، مربیان دو تیم را به اراعه فوتبالی همراه با احتیاط و تدافعی وادار می کند. همین اتفاق هم رقم خورد و استقلال یک نیمه کامل از زمین خودش بیرون نیامد و پرسپولیس هم زیاد تر توپ را در زمین چرخاند.

دور از انتظار به نظر می رسد کارشناس و پیشکسوتی باشد که از کارکرد فنی دو تیم در دربی صد و دوم به نیکی یاد کند و آن را دیداری دلنشین و دیدنی بداند چرا که دو تیم نتوانستند به اندازه تعداد انگشتان یک دست موقعیت خطرناک روی دروازه ها تشکیل کنند.

اما در روبه رو دربی صد و دوم پر می بود از حاشیه های تلخ و زننده که هر تماشاگر ای را از تماشای آن متاثر و غمگین می کرد. استارت این «بدی ها» از نشست خبری قبل از بازی جواد نکونام اغاز شد. آنجا که او گفت ما از جنس خودشان هستیم و بلدیم روی نیمکت باید چه کنیم!

جواد نکونام که سالها کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران بوده و زمان بسیاری را در فوتبال اروپا و کشورهای دیگر بازی کرده است، در دوران مربیگری‌اش بویی از رفتارها و برخوردهای اروپایی نبرده و به گونه ای حرکت می کند که مربیان دهه ۶۰ هم این چنین رفتارهایی نداشتند.

سرمربی استقلال در دربی صد و دوم از همان دقایق ابتدایی که تیمش در لاک دفاعی رفته می بود و ۴۵ دقیقه موفق نشد نفس بکشد، اعتراض به داور را اغاز کرد و تا آخر بازی کنار زمین به رفتارهایش در ادامه گفت و روی بازبینی صحنه و اظهار پنالتی و گل شدن آن عکس العمل هایی داشت که در شان سرمربی تیم ریشه داری همانند استقلال نبوده است.

قبل از آن هواداران پرسپولیس زمان گرم کردن بازیکنان دو تیم به مهدی هاشمی نسب مربی جاری استقلال و بازیکن اسبق سرخابی ها بدترین الفاظ را نثار کردند. هاشمی نسب وقتی که در اوج فوتبالش برای پرسپولیس بازی می کرد با تصمیمی ناگهانی و غیرقابل انتظار راهی استقلال شد و برای همیشه منفور و مغضوب هواداران پرسپولیس شد. این برای اولین بار نبوده است که با او این چنین کردند و آخرین بار هم نخواهد می بود.

به این موارد پرتاب بطری ها و اشیاء پرتعداد به داخل زمین را هم اضافه کنید که زمان پرتاب اوت یا زدن ضربه کرنر از سوی هواداران هر دو تیم به زمین پرتاب می شد و صحنه های زشتی را به نمایش می گذاشت. انگار تا وقتی که یکی از اجسام سخت به سر و صورت یک بازیکن یا داور برخورد نکند و نقص عضوی را رقم نزند، هیچ مسئولی نمی خواهد با این حرکت زشت و ناپسند برخورد کند.

فوتبال دنیا به سمتی می رود که همه دیدارهایش از حیث زیبایی و تماشاگر پسند بودن به سمت «دربی» بودن حرکت می کند و تماشاگران از دیدن فوتبال هایی دلنشین و پرگل لذت می برند و خبری از درگیری های زشت و رفتارهای ناپسند نیست. اما فوتبال ایران روندی برعکس دنیا را در پیش گرفته و در زشتی ها پیشرفته کرده است و خبری از فوتبال قشنگ نیست.

دربی صد و دوم که باید نمایی کلی از فوتبال ایران باشد بازهم غیرقابل تحمل و «بد» می بود و نه هواداران استقلال و نه هواداران پرسپولیس از تماشای کارکرد بازیکنان میلیاردی خود لذت نبردند و راضی ورزشگاه را ترک نکردند.

مصاحبه های سپس از بازی و به کار بردن الفاظی ناشایست و دور از اذب همانند «مسخره بازی»، «دلقک بازی»، «شیتیل بگیران»، «دوزاری» و … هم نمای فرد دیگر از چهره زشت دربی می بود که این بار هم همانند زیاد دیدارهای دیگر هیچ «زیبایی» برای فوتبال نداشت.