به نقل از خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم؛ نوشته آموزش بازیگری در سرزمین نوشته پر ابهامی است و علاقه‌مندان به این رشته هنری برای رسیدن به نتیجه مورد نظرشان مجبورند راه‌های گوناگون آموزشی را بپیمایند که درصد اندکی از این راه‌ها به نتیجه مورد نظر می‌رسد. این چنین دایره بازیگران در سینما، تلویزیون و نمایش خانگی روز‌به روز محدودتر می‌بشود و ملزوم است فکری به حال این دایره بسته کرد. عاطفه باقری در سریال‌های پایتخت سه، چهار و پنج ایفای نقش کرده و مخاطبان نقش او را در نون خ ۴ به یاد می‌آورند. او این چنین در سریال‌های بیمار استاندارد، خروس، خداحافظ بچه و همینطور فیلم سینمایی پسر تهرونی، کاتیوشا و … به گفتن بازیگر وجود داشته است. با او درمورد مشکلات ورود بازیگران تازه به چرخه ایفای نقش در سینما و تلویزیون او مباحثه کردیم.

وی درمورد فرآیند آموزش و منفعت گیری از فضای آموزشی برای معارفه بازیگر به سینما و تلویزیون گفت: از نگاه من آموزش و تمرین مداوم در حرفه سینما  اولین قدم یک هنرجو  براى رسیدن به بازیگرى است که در فضاى آموزشى زیر نظر اساتید هنر فضا و امکان بهتر و بیشترى  به هنرجو می‌دهد و این چنین در طول دوره زمان مناسبى براى اراعه تواناییهاى بازیگر است تا فیلمسازانى که به آن آموزشگاهها براى انتخاب بازیگر مى‌روال انتخاب شوند.

این بازیگر در ادامه گفت: یقیناً این گمان هم وجود دارد که یک نفر سال‌ها آموزش ببیند و تلاش کند ولی هیچوقت زمان وجود و بازی اشکار نکند. اما بنظرم اولین چیزى که انسان را به ادامه حیات وا می‌دارد امید اوست بعد براى رسیدن به مقصد هیچ زمان نباید دست از تلاش برداریم و با امید در این راه خستگى ناپذیر باشیم. من یقین دارم که عشق داشتن به حرفه‌اى که در آن هستیم بى‌نتیجه نمی‌ماند.

عاطفه باقری درمورد محدود شدن بازیگران در پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی تصریح کرد: بنظرم همیشه این‌طور نیست و اگر هم بوده دلیلش این است که یک گروه وقتى باهم همکارى می‌کنند نتیجه خوبى از کارشان مى‌گیرند. این چنین فضاى صمیمانه کار و جنس بازیهای‌شان بهم همانند است در نتیجه از خروجى کار نتیجه زیاد خوبى مى‌گیرند و علتادامه همکاریشان در پروژه‌هاى دیگرى می‌بشود.

وی درمورد تکنیک و راه حلهای بازیگری خاطرنشان کرد: بازیگر همانند شعبده باز است. هر لحظه باید جادویی از آستینش  بیرون بیاورد و تماشاچی را شگفت زده کند. کارگردانان و بازیگران نقل تئاتر و سینما اعتقاد دارند که هر بازیگری سبک اختصاصی خود را دارد و  زیاد از آنها هم با ترکیب متدها کار بازیگری را پیش می برند. همه هنرها روشها و طرزهای متعدد دارند و هر هنرمند نیز بنا به علاقه و توانایی و ظرف کار هنری‌اش به یکی از سبک‌ها گرایش اشکار می‌کند. سبک‌های بازیگری پیش از پرده سینما نخستین بار روی صحنه تئاتر اجرا شدند.

همه هنرها روشها و طرزهای متعدد دارند و هر هنرمند نیز بنا به علاقه و توانایی و ظرف کار هنری‌اش به یکی از سبک‌ها گرایش اشکار می‌کند

این بازیگر در ادامه گفت: تکنیک‌های بازیگری، مجموعه همه آن ابزارهایی است که بازیگر در اختیار دارد؛ از جمله گفتن، بدن، تخیل، حس.  متد کنستانتین استانیسلاوسکی، ریشه کل متد‌های بازیگری است و اصرار مهم این تکنیک بر یکی شدن بازیگر و نقش است. این متد هم چنان بیشترین منفعت گیری را دارد. متد بعدی میخائیل چخوف است. میخائیل چخوف (برادرزاده آنتوان چخوف، نویسنده روسی) اختلاف‌نظرهایی نیز با استانیسلاوسکی داشت. امروزه در تعداد بسیاری از آکادمی‌های معتبر جهان، متد بازیگری چخوف تدریس می‌بشود. متد اکتینگ که لی استراسبرگ و اعضای گروه تئاتر وی آغازگر متد اکتینگ یا بازیگری متد بودند. متد اکتینگ یکی از با اهمیت ترین تکنیک‌های بازیگری مدرن است. متد بازیگری استلا آدلر که یکی از شاگردان برجسته استانیسلاوسکی می بود. او توانست بر پایه اصول بازیگری استانیسلاوسکی، اصول نوینی بنا کند. متدهای زیاد فرد دیگر وجود دارد که می‌توان گفت.

باقری او گفت:  اما بازیگری در ایران در نخستین تئاترهایی که در دوره قاجار روی صحنه رفت به شدت تحت تاثییر نمایش‌های سنتی ایرانی بودند. به مرور با ترویج آموزشگاه‌های نمایشی و بازیگری، سبک بازیگری کلاسیک و اغراق در بازی روی صحنه مورد دقت می بود. سپس از راه اندازی دانشکده، سبک‌های مدرن بازیگری هم در ایران آموزش داده شد. بازیگران ایرانی در تئاتر بنا به مکتبی که در آن آموزش دیده‌اند بازی می‌کنند. برخی از بازیگران به سبک چخوف و برخی هم به سبک متد اکتینگ کار می‌کنند.

اما بازیگری در ایران در نخستین تئاترهایی که در دوره قاجار روی صحنه رفت به شدت تحت تاثییر نمایش‌های سنتی ایرانی بودند

وی درمورد روشهای رایج آموزش بازیگری در ایران فرمود: اما به طور کلی باید او گفت در ایران آموزش‌های عمومی بازیگری بنا به روشهای استانیسلاوسکی است. در برخی آموزشگاه‌ها سبکهای دیگر تئاتری آموزش داده می بشود. اما متاسفانه باید او گفت که بازیگری در ایران چندان متکی بر مکتبهای شناخته شده نیست و ترکیبی از مکتبها بنا به سبک‌های شخصی استاد آموزش داده می‌بشود.

باقری به لزوم آمادگی کامل بازیگر حتی وقتی که سر پروژه خاصی نیست اصرار کرد و در ادامه گفت: در زمانهایى که سرکارى نیستم برنامه ریزى مى کنم هر روز حتى شده یک صفحه کتاب مى‌خوانم و فیلم می‌بینم که اگر یک جمله به معلوماتم اضافه بشود تا روز مفیدی را سپرى کرده باشم و از  خودم به رضایت برسم. احتمالا خنده دار باشد اما یک روز در بین جلوى آینه اتاقم تمرین گفتن و بدن انجام میدهم و در فکرم یک کارکتر تازه می‌سازم و تیپهاى گوناگون آن را بازى می‌کنم. بازیگری درست همانند همه هنر‌های دیگر نیاز به تمرین دارد تا شما بتوانید توانایی‌هایتان را افزایش دهید و عیب هایتان را رفع کنید. درست است که بازیگری یک فعالیت گروهی است، ولی یک بازیگر حرفه‌ای برای نگه داری آمادگی خودش به تمرینات فردی نیاز دارد. همچین شما قبل و هنگامی که در کلاس‌های بازیگری شرکت می‌کنید ملزوم است تمرین فردی داشته باشید تا از کلاس نتیجه بهتری بگیرید. اتفاقاً بهترین زمان برای بهتر شدن همان وقتی است که شما کاری ندارید و می‌تونید روی نقص‌ها و بیانتان تمرین و تمرکز بهتری داشته باشید. هنگامی شما سپس هر کار می‌نشینید و تماشا می‌کنید، می‌توانید اشکالات احتمالی را سپس از دیدن بر طرف کنید. به نظر من ما همیشه نیاز داریم که یاد بگیریم و انسان ذاتش این است که مدام بیاموزد، چون هر لحظه جهان ما در حال تحول است و شما باید به روز باشید که بتوانید ربط بهتری با مخاطب داشته باشید.

انتهای مطلب/