به نقل از خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، کتاب «پیامبر» نوشته نقی سلیمانی حاوی یک رمان بلند است که بر پایه قرآن و با منفعت گیری از نهج‌البلاغه، کتاب‌ها و روایت‌های معتبر نوشته شده است. این رمان بلند از ۱۴ کتاب راه اندازی شده است که نام برخی از آن‌ها عبارت است از «تولد»، «جوانی»، «بزرگسالی»، «میانسالی» و «کهنسالی»؛ در واقع این کتاب‌ها به‌ترتیب از تولد تا کلانسالی را در چندین و چند قسمت در بر گرفته‌اند. نقی سلیمانی نزدیک به سی و یک تاثییر برای نوجوانان، کودکان و بزرگسالان در عرصه «رمان»، «داستان مختصر»، «داستان طنز»، «نقد ادبی»، «زندگی نامه»، «تحقیق و پژوهش» تألیف کرده است که زیاد تر آن‌ها با نگاهی اجتماعی نوشته شده‌اند. سلیمانی حتی رمان پیامبر را با رویکردی اجتماعی نوشته است. زیاد تر آثار او مورد استقبال منتقدان و خوانندگان واقع شده و به چاپ هفتم، پنجم و چهارم رسیده و نیز به جوایزی دست یافته است.

به حرف های خود مؤلف، «این رمان تلاشی است در جهت رسیدن به راه و روش زندگی حضرت محمد صلی الله علیه و آله بر محور و خط قرآن. همان طور که می دانید، داستان زندگی پیامبر در قرآن به شکل تکه تکه و به صورتی اشاره وار آمده است. قرآن، اگر بخواهیم از زاویه ادبیات داستانی به آن نگاه کنیم، به شیوه «خطابی و تک گویی» فرود آمده و نوشته شده است. این حرف های ها خطاب به پیامبر بوده است؛ از این رو در طول سال های وحی، به حالات، شخصیت و حوادثی که بر پیامبر می قبل، اشاره های ضمنی یا مستقیم دارد که این خود، راهنمایی خوب و سرنخ‌هایی برای یافتن وقایع طول زندگی پیامبر و روش زندگی اوست. زیاد تر آیه ها در بعد خود، داستان هایی دلنشین و روشنگر دارد. شکل وحی طبق معمولً به این صورت بوده است که اتفاق ای رخ می داده و مشکلی پیش می آمده است و بعضی اوقات حتی داستان و اتفاق به نقطه تنگنا می رسیده که با نزول وحی آن مشکل رفع می شده،‌ جهت می گرفته و آن داستان، به آخر می رسیده است. گاه در دل یک فتنه یا فریبی بزرگ یا مکری عظیم، آیه ای نازل می شده و پیامبر و مسلمانان از توطئه ای بزرگ می رسته اند. از این دلنشین‌تر، برخی آیه ها است در قرآن که به درون  علایق پیامبر اشاره می کند که برای جستوجو کردن خط زندگی و راه و روش پیامبر زیاد زیباست.» به حرف های مؤلف،‌ این رمان برای نوجوانان دبیرستانی نوشته شده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

«(شهر) طائف و مکه با این که توی یک سرزمین بودند انگار که به شکل خاصی در نقطه روبه رو هم قرار داشتند. طائف در نقطه ای واقع شده می بود که نسبت به سطح دریا دو هزار و پانصد متر ارتفاع داشت؛ و دارای آب و درخت و مزرعه. محصول طائف، عسل و خربزه و موز و انجیر و انگور و زیتون و هلو و گلابی می بود. عطر گلهای طائف که مکه‌ای ها هم از مشتریان آن بودند زیاد معروف می بود. در عوض مکه، دره ای بی حاصل می بود که کوه‌ها آن را محاصره کرده بودند. طائفی ها به مکه ای ها فخرفروشی می‌کردند و می‌انها گفتند: «ما افرادی هستیم که نان می‌خوریم» این نوشته به راستی حقیقت داشت و مردم مکه نان نمی خوردند؛ مگر هر چند روز یک مرتبه؛ چون گندم را باید از شهرهای اطراف داخل می‌کردند. و غذای آنها عبارت می بود از خرما شیر شتر سوسمارهای بادیه و ماهی خشک. با این حال، تهیه هر یک از این غذاها هم آنچنان آسان نبوده است. ماهی خشک را باید از دریای سرخ می آوردند و بین مکه و دریای سرخ فاصله ای زیاد وجود داشت. یک عرب بدوی طوری با گرسنگی و تشنگی خو میگرفت که گرسنه و تشنه ماندن دیگر جزو فطرت او می شد.

همه مردها و زنهای عرب زیرِ لباس یک کمربند داشتند که محکم بر شکم می‌بستند تا بر تاثییر سختی آن گرسنگی را حس نکنند. و بعضی اوقات آن کمربند برای جلوگیری از گرسنگی کافی نبوده است و سنگی را بین کمربند و شکم قرار می‌دادند تا وزن آن را روی شکم حس کنند و خود را فریب بدهند و خیال کنند که شکم آنها پر از غذاست. با این همه چون دریا به مکه نسبتاً نزدیک می بود، مردم مکه جانوران دریایی از جمله کوسه را می شناختند و نام کوسه را بر خود می‌گذاشتند و قریش یعنی کوسه کوچک».
بعضی اوقات ابرها شکل کوه ها یا شیرها یا شکلهای متفاوت فرد دیگر را به خود می‌گیرند. درمورد کلمۀ «قریش» هم روایت‌های متغیری وجود دارد که هیچ زمان به درستی نمی‌توان فهمید کدام درست و کدام غیر واقعی است. واژه شناسان عرب همیشه درمورد ریشۀ این واژه با هم ستیز داشته اند. گروهی حرف های اند آنها را برای بازرگانی و سودآوری تجارت و تقریش به این نام خوانده اند. برخی».

قسمت‌هایی از این کتاب را می توانید از اینجا دریافت کنید.

انتهای مطلب/