به نقل از خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، نشست مشترکات شعر ایران و هند با وجود قربان ولیئی؛ شاعر و عضو هیات علمی دانشگاه، زهیر توکلی و نغمه مستشار نظامی؛ شاعران ایرانی و اکبر شاه؛ شاعر و استاد زبان فارسی در هند در نمایشگاه کتاب دهلی برگزار شد .

اکبر شاه  در این نشست در سخنانی به  مشترکات فرهنگی ایران و هند اشاره کرد. قربان ولیئی اولین شاعر ایرانی می بود که در این نشست سخنرانی کرد، وی ابتدا اشعاری از  بیدل دهلوی را خواند و با اشاره به بیت پایانی این شعر  او گفت: بیدل دهلوی می‌گوید «لیک کجاست زندگی»  این سوال بنیادینی است برای همه افرادی که در عالم می باشند.

او همین طور گفت: همه کشورهای جهان به یک مقدار به این سوال دقت نداشتند، برخی همانند هند و ایران از سپیده دم تاریخ با این سوال مواجه می باشند. اما این سوال را چه فردی می‌خواهد، جواب دهد و جوابش در کدام حوزه از معرفت‌های بشری است؟

ولیئی اضافه کرد: جواب این سوال در حوزه عرفان است،  عرفان در زبان عربی به معنی شناخت و در انگلیسی به معنی راز است، بعد عرفان به معنی شناختن یک راز است. اما شناختن راز چه؟ چه رازی را باید بشناسیم؟  جوابی که کهن‌ترین عالمان هند، چین و برخی عالمان ایرانی دادند در یک کلمه خلاصه می‌بشود، «خود» اما این مردمان هند و ایران می باشند که عمیق‌ترین راه‌ها را برای یافتن خویشتن اراعه داده‌اند.

عضو هیات علمی دانشگاه زنجان در قسمت فرد دیگر از سخنان خود با گفتن این نوشته که ادبیات عرفانی چیست؟ او گفت: عرفان، بینش حقیقت وحدانی است، ادبیات عرفانی گزارش یا روایت توانایی دیدار با حقیقت وحدانی است. متون ادبی عرفانی چه شعر چه نثر، اشکار کردن یگانگی و روبه رو شدن با آن چیزی است که اینقدر عمیق ادبیات ایران و هند را به هم متصل کرده است. این اتصال به طوری است که شاعران فارسی زبان هند به عرفان اسلامی در ایران نظر دارند و شاعران ایرانی به عرفانی هند و بودایی در هند. ‌دو حقیقت که فقط شکلشان فرق می‌کند.

نغمه مستشار نظامی نیز در این مراسم به اراعه توضیحاتی درمورد شعر زنان در ایران پرداخت و از فروغ، پروین اعتصامی، سیمین دخت وحیدی و… به گفتن شاعران زن نقل ایرانی نام برد.    

وی سپس با خواندن این بیت «ابر می‌بارد و من می‌شوم از یار جدا» او گفت: احتمالا فکر بشود، این شعر یک شاعر امروزی است، اما  این شعر امیر خسرو دهلوی است و نشان از تاثیرات فرهنگی بین دو سرزمین دارد.

این شاعر و منتقد ادبی در ادامه خیال انگیزی رنگ‌ها و تصاویر ادبیات هند را جهت تاثییر زیاد در ادبیات ایرانی دانست و او گفت:‌ فارسی زبانان در ایران با امیر خسرو دهلوی آشنا می باشند، حتما  این شاعر در هند هم شناخته شده است. امیر خسرو دهلوی علاوه بر  نظم و نثر در موسیقی هم تبحر داشت. تعداد بسیاری از اشعار شاعران سبک هندی در ایران در قالب موسیقی ارایه شده است، یکی از مثالهای خوبش همین شعر می بود که خواندم.

زهیر توکلی دیگر شاعر ایرانی حاضر در این مراسم نیز با گفتن این نوشته که هند و ایران هر دو یک قوم بودند، او گفت: قوم بزرگ آریایی در طول تاریخ چند دسته شدند، یک دسته به سمت اروپا رفتند و یک دسته به شبه قاره هند. که امروز هندی‌ها می باشند، دسته‌ای دیگر هم به آن سوی رودها رفتند و ایرانی‌ها شدند.

توکلی افزود: ایرانی‌ها و هندی‌ها هر دو  یک ملت می باشند، نمود‌های اشتراک فرهنگی و زبان ایران و هند زیاد است، چون  این دو اصالتا از یک سرزمین می باشند. هند سرزمین عرفان است،  تصوف اسلامی هم شاخه‌ای از عرفان جهانی است. این  تصوف می بود که  جهت شد اسلام شکل بومی در هند اشکار کند.

انتهای مطلب/