به نقل از مهتاب من، روزنامه مطمعن با عباس عبدی درمورد بیانیه ۱۱۰ نفره او مباحثه کرده است.

قسمت‌های مهم این او مباحثه را در ادامه می‌خوانید: 

حکومت اگر خیر خودش را می‌دانست که کار او به اینجا نمی‌رسید که پیاپی دعوت و تهدید به شرکت در انتخابات کند و در تلویزیون فتوا دهند که عدم شرکت بیشترین گناه کبیره است!!

مگر در سال ۱۳۹۶ فردی را دعوت کردند که بیاید رای بدهد؟ در ساعت ۱۲ شب فقط نزدیک به ۳ میلیون نفر پشت درهای حوزه‌های رای‌گیری ماندند و همه دستگاه‌های تبلیغاتی آن سوی مرزها و ناموافق ایران نیز بوق تحریم می‌نواختند و دلنشین این که مردم به فردی رای می‌دادند که ۳۹ سال در با اهمیت ترین قسمت‌های همین حکومت مسئولیت‌دار مسوولیت می بود.

یعنی این مردم حتی به این حد هم راضی بودند که فردی از خود حکومت را با این چنین استقبالی رای دهند، بعد چرا الان و در سال ۱۴۰۰ این همه خواهان رای دادن مردم شده‌اند؟ در حالی که سقف شراکت مطابق نظرسنجی‌ها ۳۰ و چند درصد است آن هم در مناطق روستایی و شهرهای کوچک بالاست.

خب مردم می‌گویند که چندین دفعه رای دادیم چه شد؟ حتی برجام را که به سود حکومت می بود تحمل نکردند، همان‌ها که وقتی علیه برجام بودند، اکنون یادشان افتاده که برجام و از بین بردن تحریم خوب و ملزوم است. افرادی که برای قطع رابطه با عربستان جشن می‌گرفتند و در کاسه دولت قبل گذاشتند اکنون برای برقراری رابطه جشن پیروزی می‌گیرند.

فهمیدن از میانه‌روی یک فهمیدن جمعی است این طور نیست که فردی یا افرادی خودشان را مصداق میانه‌روی بدانند بلکه این تعریف باید به لحاظ اجتماعی شکل گرفته باشد. امکان پذیر در یک دوره‌ای یک اتفاق‌ یا رفتاری مصداق میانه روی باشد ولی در شرایطی دیگر، این چنین معنایی نداشته باشد.

حکومت هم به غلط گمان می‌کند که این شرایط به سودش است. اگر کلاً سودی در این وضع باشد برای نیروهای برانداز است و نه برای اصلاح‌طلبی و نه حتی برای حکومت.

مشکل این بیانیه از آنجا اغاز می‌بشود که مقدمات طبق معمول درستی را گفتن می‌کند که چندان محل ابهام و حتی عیب نیست، ولی معلوم نمی‌بشود، چطور از آنها نتیجه‌ای را می‌گیرد که اتفاقامخالفان نیز نتیجه خود را از این مقدمات می‌گیرند.

بیانیه یک نتیجه ناخواسته هم دارد که آقایان استصوابی را در سیاست‌های خود ثابت‌قدم می‌کند،چرا ثابت‌قدم می‌کند؟ چون به این حقیقت می‌رسند که هر کاری کنند عده‌ای می باشند که لبیک بگویند.

برخی از این دوستان محترم هنگامی پایش بیفتد در تندروی بی‌پروا عمل می‌کنند از جمله در همان روزهای اول اعتراضات ۱۴۰۱ در بین شگفتی همگان هشتگ‌های آنچنانی می‌زدند و از اولین بازداشت‌شدگان بودند و روانه زندان شدند اکنون چطور دیگران را به میانه‌روی دعوت می‌کنند.

منبع :


مطمعن