به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، محسنی کیاسری که با یک نمایش از برنده جایزه ۲۰۰۸ صلح جهانی در جشنواره ملی تئاتر شبستان شرکت کرده است، او گفت: من همیشه در جنگ‌هایی که به‌وقوع مدام دغدغه مشکلات، مقاومت و مسائل خانم‌ها را دارم و با «اَنواء» لحظه تصمیم‌گیری سخت «نادیا مراد» برای زندگی یا مرگ را به نمایش کشیده‌ام.

سحر محسنی کیاسری که با نمایش «اَنواء» به قسمت مهر «نخستین جشنواره ملی تئاتر شبستان» کانون‌های فرهنگی هنری مساجد سرزمین راه یافته می بود، درمورد چگونگی اجرای نمایش در مسجد او گفت: من بخاطر توانایی‌ی وجود و اجرای نمایش در جشنواره تئاتر بچه‌های مسجد با این فضا بیگانه نیستم؛ سپس از اجرا در جشنواره بچه‌های مسجد در شهر ساری ناظر علاقه‌مندی افراد زیاد و هنرجویانی از دل مسجد بودیم.

کارگردان نمایش «اَنواء» خاطرنشان کرد: در ساری دیدگاه پدر و مادران بچه‌هایی که در مسجد رفت و آمد داشتند نسبت به تئاتر طبق معمول زیاد متفاوت می بود ولی سپس از جشنواره تئاتر بچه‌های مسجد بخاطر این که روال اجرای تئاتر در مساجد ادامه اشکار کرد و هر چندماه یک‌بار نمایش داشتیم و تلاش می‌کردیم با این قشر ربط بگیریم و در واقع جذب یکدیگر شدیم لذا مراوده بچه‌های مسجدی با تئاتر در شهر ما ساری زیاد زیاد تر شد و یک ربط دوسویه شکل گرفته و هم‌اکنون ما یکدیگر را پذیرا شده‌ایم و دیدگاه بدی که نسبت به تئاتر وجود داشت، از بین رفته است.

محسنی کیاسری در ادامه گفت: خواست برای اجرا و تدریس تئاتر در مساجد گوناگون ساری و دیگر شهرهای شمالی سرزمین را طی چند سال تازه بخاطر همین روال زیاد توانایی کرده‌ام و همین نوشته علاقه‌مندی من را به اجرا در مسجد زیاد تر کرده است و مسجد برای بچه‌های هنرآموز فرصتی تشکیل کرده تا به یک فضای سالم تئاتر داخل شوند.
او درمورد اقضائات اجرا در مساجد او گفت: اجرای نمایش در مسجد زیاد با اجرای نمایش خیابانی شباهت دارد؛ بچه‌هایی که تئاتر خیابانی کار می‌کنند، اکثریت اجرای در مسجد برایشان نسبت به دیگر بچه‌‌هایی که کار صحنه‌ای می‌کنند، راحت‌تر است چراکه بچه‌های خیابانی با مخاطب نزدیک به‌خودشان در اجرا آشنا می باشند و اجرا در فضای غیرمتعارف را می‌شناسند و فاکتورهای نزدیکی دارند که لحاظ کردن همان نکات در اجراهای مسجد به آن‌ها پشتیبانی می‌کند.

این کارگردان تئاتر که با یک نمایش مستند از برنده جایزه صلح جهانی در سال  ۲۰۰۸ در جشنواره شرکت کرده، در جواب به این که چرا به‌سراغ «اَنواء» رفته است، او گفت: من همیشه در جنگ‌هایی که به‌وقوع مدام دغدغه مشکلات، مقاومت و مسائل خانم‌ها را دارم و در جشنواره شبستان با «اَنواء» لحظه تصمیم‌گیری سخت «نادیا مراد» برای زندگی یا مرگ را که در برابر داعش برای او رقم خورده است را نمایشی کردم. ما لحظه تصمیم‌گیری نادیا مراد را در قالب نمایش تصویری کردیم و داستان را مقداری  نمایشی‌تر کردیم.

محسنی کیاسری درمورد این که «اَنواء» چه مقدار مشابه با اجرا در مسجد است، گفت: از آنجایی که نمایش «اَنواء» در تکه مهر جشنواره شرکت داده شده است؛ فکر می‌کنم این نمایش برای آگاهی دادن به دختران نوجوان زیاد مناسب است. من شخصا چون زیاد دغدغه این نوشته را داشتم، به نظرم «اَنواء» برای قسمت مهر جشنواره زیاد مناسب آمد؛ یقیناً من این اجرا را سال ۱۳۹۸ بازی کرده بودم و در جشنواره استانی خودمان در قسمت صحنه‌ای توانایی کرده بودم ولی در این قسمت نمایش مختصر‌تر شده است و نوع نوشتار نمایش به طوری است که اصرار دارد اصلاً به این که علت که ما خانم هستیم، علت نمی‌شود مختصر بیاییم و می‌توانیم مقاومت کنیم و همیشه راه سومی وجود دارد چون این چنین اتفاقی برای «نادیا مراد» رقم می‌خورد و او در نهایت از دست داعش فرار می‌کند و با اتفاقی که رقم خورده است، مقابله می‌کند و دخترهای شهرخودشان را نجات می‌دهد.

او با اصرار براینکه گروه برای اجرای یک نمایش خوب دو ماه تمرین مستمر داشته است، گفت: این که یک جشنواره در اندازه کودچک‌تر از دیگر جشنواره‌ها برگزار شود یا بزرگ‌تر باشد، فرقی ندارد و قطعا گروه‌های که شرکت کننده می باشند ماه‌ها تمرین می‌کنند و آمادگی رقابت با دیگر گروه‌ها خواهند داشت و اصلا نمی‌توان فکر کرد یک جشنواره نسبت به دیگر جشنواره‌ها فضای کوچک‌تری دارد بعد باید کمتر تمرین کنیم، نه! ما واقعا برای نمایش «اَنواء» با علم براینکه سه سال پیش اجرا آن را رفته بودیم اما ماه‌ها برای این جشنواره تمرین کردیم و طراحی تازه برایش شکل دادیم و موزیک تازه برای آن ساختیم و اصلا این چنین نبوده است که جشنواره شبستان را و رقابت در آن را راحت بدانیم بلکه ما تقریبا همه توانمان را برای جشنواره گذاشتیم.

کارگردان نمایش «اَنواء» درمورد برگزاری جشنواره شبستان اظهار داشت: همیشه قشری از بچه‌های علاقه‌ممند به تئاتر وجود دارند که احتمالا از طریق دانشگاه و کلاس‌های تئاتر نتوانند به عرصه تئاتر همراه شوند درحالی که استعدادی در آن‌ها نهفته باشد و این توانایی ناشناخته مانده است و فکر می‌کنم بچه‌های مسجد حتماً نیاز به استعدادیابی دارند و باید متخصصانی از دل این بچه‌ها افرادی که قرار است در آینده یک بازیگر زیاد خوب باشد را اشکار کنند. احتمالا آن بچه امروز شرایط آن را نداشته باشد چراکه در یک شهر کوچک زندگی می‌کند و شرایط کلاس تئاتر و دیگر مسائل را ندارد، این بچه‌ها همانطوری که در مساجد کلاس زبان و نقاشی را توانایی می‌کنند، این بچه‌ها نیاز به استعدادیابی دارند و قطعاً توانایی های زیاد خوبی در بین آن‌ها وجود دارد.

«نخستین جشنواره ملی تئاتر شبستان» به همت کانون‌های فرهنگی هنری مساجد سرزمین؛ از ۱۳ الی ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۲ با شعار «مسجد، تئاتر، آگاهی» در سطح مساجد تهران برگزار شد.

انتهای مطلب/