فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (انفال ۱۷)
*
*
*
این شما نبودید که آنها را کشتید؛ بلکه خداوند آنها را کشت! و این تو نبودی (ای پیامبر که خاک و سنگ به طور آنها) انداختی؛ بلکه خدا انداخت! و خدا می‌خواست مؤمنان را به این وسیله امتحان خوبی کند؛ خداوند شنوا و داناست.
*
*
*
بعد این شما نبودید دشمن‌شکار در جنگ/بل تیغ قهر دادار می‌می بود دشمن‌اِشکار/
آن‌تیرها که پرتاب سوی عدو نمودی/پرتاب‌گر خدا می بود، دست تو همچو ابزار/
این‌آزمون نیکو از مومنان خدا کرد/کو سامع است و دانا، وز او نصیب و مقدار