به گزارش مهتاب من، فرزاد پیرویان عضو هیات علمی اقتصاد و مدیریت دارو دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و معاون اسبق سازمان غذا و دارو در دومین همایش اقتصاد و مدیریت دارو با نوشته “همایش کمبودهای دارویی؛ ریشه‌ها و راهکار” (Pharma۳۶۰) که به همت شرکت استرازنکا برگزار شد، اظهاراتی را نقل کرد که اهم آنها به شرح زیرند:

– اشکار نیست که در حوزه سلامت پیرو چه مکتب اخلاقی هستیم؟ اگر مکتب اخلاقی ما در حوزه سلامت اشکار شود، تعریف کمبودهای دارویی نیز اشکار خواهد شد.

– منبع های سرزمین محدود است و باید تکلیف خودمان را روشن کنیم که منفعت سرزمین در عرصه تامین دارو چیست.

– دولت و سازمان غذا و دارو باید در عرصه تامین دارو، چشم‌انداز بیمار را جستوجو کند و اگر این چنین کاری نکند افتدارو تشکیل می‌شود. این که بیمار بگوید افتوجود دارد اما سازمان غذا و دارو بگوید افتوجود ندارد، معنی ندارد چون سازمان غذا و دارو نماینده مردم است.

– سازمان غذا و دارو باید کار خودش را بکند و در زیاد از امور دخالت نکند. یقیناً مسوولان جاری سازمان هم همین نیت را دارند اما آنقدر دچار کارهای روزمره شده‌اند که ماموریت مهم سازمان بر زمین مانده است.

– سازمان غذا و دارو در عرصه کمبودهای دارویی باید در موضع مطالبه‌گر باشد نه در موضع دفاع. افتدارو ربطی به سازمان ندارد و وزارت صمت ماموریت تنظیم بازار را دارد. سازمان نباید از موضع رگولاتوری خودش پایین بیاید.

– نباید در رابطه کیفیت دارو فقط به فارماکوپه اکتفا شود. پزشک با اثربخشی بر بالین بیمار سروکار دارد و برای او مهم است که یک دارو از نظر اثربخشی، عوارض جانبی و … بهترین تاثییر را روی بیمار داشته باشد. این که در رگولاتوری فقط بر پایه فارماکوپه پیش برویم و بگوییم هر دارویی که فارماکوپه را مراعات کند قابل جایگزینی با دیگر داروهای شبیه است اما آن دارو در کلینیک و بر بالین بیمار نتیجه مناسبی نداشته باشد، مشخص می کند که این سیاست درست نیست.

– تامین دارو به برتری سازمان غذا و دارو تبدیل شده است در صورتی سازمان فقط باید نقش رگولاتوری داشته باشد. نباید اینقدر در کار قسمت خصوصی دخالت کنید. قسمت خصوصی کار او را بلد است. اگر دارویی از نظر اقتصادی دلنشین باشد، قسمت خصوصی هم بدون مشکل آن را تامین می‌کند. به نظر من زیاد تر کمبودهای دارویی ناشی از مشکلاتی است که خود دولت به وجود می‌آورد.

– مشکل مهم  در سازمان غذا و دارو این است که کار مهم خودش را نمی‌کند. کار مهم سازمان، رگولاتوری است اما کاری که نمی‌کند، رگولاتوری است و فقط به جستوجو تامین است. در این چنین شرایطی نهادهای دیگر همانند شورای رقابت در حوزه دارو برای سازمان رگولاتوری می‌کنند یا همانند اتفاقی که در عرصه فروش اینترنتی دارو رقم خورد. به طور کلی تولیتی که باید سازمان در حوزه دارو داشته باشد را نمی‌بینیم چون دچار مواردی شده که ذاتا ماموریت آن نیست. برای مثال نوشته ارز هیچ ربطی به سازمان غذا و دارو ندارد. در این عرصه اتفاقا سازمان باید مطالبه‌گر باشد و از بانک مرکزی بخواهد که به ماموریت‌اش عمل کند.

– فاتحه سازمان غذا و دارو هنگامی خوانده شد که ریکال محرمانه زد و نزدیک به ۱۰۰ بچ متفورمین یک شرکت را بدون این که مردم بدانند، ریکال کرد. این یعنی چی؟ یعنی این که سازمان کار خودش را نمی‌کند و از جای مهم خودش دور افتاده است.

– در زمان ریاست دکتر دیناروند، معاون برنامه‌ریزی سازمان بودم. در برهه‌ای از سه نفر از مراجع پیروی این سوال را پرسیدیم که چطور باید سهمیه‌بندی دارو را انجام دهیم. یعنی برای مثال اگر سه بیمار داشته باشیم و تنها دو سرم و هر کدام از بیماران هم سرم نزنند می‌میرند، در این چنین شرایطی باید چطور برتری‌بندی کرد. هر سه مرجع انها گفتند که شما غلط می‌کنید برای جان مردم تعیین تکلیف کنید مگر شما جای خدا نشسته‌اید. اما خب به هرحال این جواب برای ما راهکار نبوده است چون در نهایت باز هم ناچار به سهمیه‌بندی بودیم.

– در سال ۱۳۹۲ که دکتر دیناروند رئیس سازمان غذا و دارو شد، ۶۴۰ قلم دارو در سرزمین وجود نداشت. شش ماه هدفگذاری شد که این مشکل حل شود و در نهایت ابتدا به ۷۰ قلم افتو سپس به ۳۰ قلم افترسیدیم. چرا؟ چون حرمت امام‌زاده را متولی آن نگه می‌دارد. وزیر و رئیس زمان سازمان حواشی را رفع کردند و فردی جرات دخالت در سازمان را نداشت. وزیر در سطح هیات دولت و شورای عالی امنیت ملی مجوز گرفت و سازمان نجات یافت. مقام بالادست باید فراغ بالا و اجازه کار را به سازمان غذا و دارو بدهد.

– به نظر من تشکیل دپوی استراتژیک دارو در سرزمین می‌تواند قسمت بسیاری از مشکل کمبودهای دارویی را رفع کند. منبع های مالی موردنیاز برای تشکیل این دپو هم وجود دارد.

– نظر می‌کنم ۵ تا ۱۰ درصد از بازار دارو حتی در صورت عدم وجود افتبه داروهای برند تعلق یابد. این کار مزایای بسیاری برای بازار دارو دارد. اولا با وجود داروهای برند در بازار، یک استاندارد طلایی در بازار وجود خواهد داشت. ثانیا بهرحال بخشی از جامعه جستوجو داروهای برند می باشند و سازمان ماموریت حمایتاز این افراد را هم دارد و دولت در واقع دولت این افراد هم هست. بد نیست بدانید که همه نمایندگان مجلس جستوجو داروی برند می باشند. این چنین با وجود داروهای برند در بازار، قاچاق دارو هم کنترل می‌شود و در اوقات افتهم همین داروهای برند می‌توانند به افت افتیاری کنند.

منبع :


انتخاب