به گزارش خبرنگار مهر، هنگامی «هاکان دمیر» در کسب سهمیه المپیک و کارکرد قابل دقت در بازی‌های آسیایی هانگژو ناکام می بود و در میانه راه همکاری با فدراسیون بسکتبال ایران عمل به عقد قرارداد رسمی برای فعالیت باشگاهی در ترکیه کرد، کاملاً قابل پیش بینی می بود که وجود این مربی ترک تبار در بسکتبال ایران به سال دوم کشیده نخواهد شد با این حال تصمیم گیری قطعی و علنی در این عرصه به وقتی موکول شد که کمتر از یک ماه به آخر قراردادش باقی مانده می بود.

انتخاب سرمربی تازه بسکتبال از ابتدا تا به امروز

همزمان با منتفی شدن تمدید قرارداد هاکان دمیر با فدراسیون بسکتبال، از گزینه‌های هدایت تیم ملی بسکتبال رونمایی شد. مذاکره با گزینه‌های خارجی (ایتالیا و اسلوونی) زیاد سریع اغاز شد و در ادامه مطرح نوشته با گزینه‌های داخلی و رایزنی با آنها هم سریعتر از موعد مقرر در برنامه قرار گرفت تا جمع بندی ملزوم سریعتر حاصل شود با این حال امروز و سپس از گذشت دو ماه از تصمیم گیری‌های اولیه برای تعیین سرمربی تازه تیم ملی بسکتبال، نه تنها گزینه‌ای نهایی نشده بلکه فدراسیون ناچار به گسترده‌تر کردن دایره گزینه‌ها برای جمع بندی نهایی شده است.

عذرخواهی «مارکو راموندینو» گزینه ایتالیایی برای پذیرفتن نظر بسکتبال ایران و بلافاصله بسته شدن پرونده مربیان ایرانی با جواب منفی مهران شاهین طبع و مهران حاتمی، به نوعی دست فدراسیون و مسئولانش را برای انتخاب سرمربی تیم ملی در پوست گردو گذاشت چون تنها «رادوان تریفانوویچ» باقی مانده که جواب منفی نداده اما فعلاً خبری هم از اوکی کردن نظر ایران توسط این مربی اسلوونیایی نیست.

اینگونه شد که فدراسیون بسکتبال به ناچار تصمیم به انتخاب گزینه‌های تازه خارجی گرفته تا دستش برای انتخاب تا حدی بازتر شود این در حالی است که نظر این فدراسیون روی جذب سرمربی داخلی برای تیم ملی می بود اما جواب منفی گزینه‌های داخلی، معادلات را برای با اهمیت ترین تصمیم گیری این روزهای بسکتبال برهم زد.

پشت کردن داخلی‌ها به تیم ملی

مهران شاهین طبع و مهران حاتمی در حالی نظر فدراسیون بسکتبال برای وجود در راس کادر فنی را رد کردند که به نظر می‌رسد این فدراسیون حساب اختصاصی ای روی آنها و جواب مثبت‌شان باز کرده می بود و اصلاً به همین علت مذاکره با این دو مربی را به سپس از رایزنی با گزینه‌های خارجی و اشکار شدن تقریبی حالت و جواب شان موکول کرده می بود به این امید که اگر از گزینه‌های خارجی به نتیجه نرسید می‌تواند روی داخلی‌ها و همکاری آنها حساب باز کند به خصوص که تیم ملی بسکتبال با هدایت شدن توسط ایرانی‌ها بیگانه نیست.

تا پیش از این که «هاکان دمیر» سرمربی تیم ملی بسکتبال شود (اردیبهشت ۱۴۰۲)، این تیم چند سال متوالی توسط مربیان داخلی هدایت می‌شد. مهران حاتمی، مهران شاهین‌طبع، مصطفی هاشمی و سعید ارمغانی مربیان ایرانی بودند که سپس از «فهمیدن بائرمن» به ترتیب مسئولیت دار هدایت تیم ملی شدند.

کارکرد تیم ملی بسکتبال در دوره هر یک از این مربیان ایرانی اگر زیاد تر از دوره مربیان خارجی قابل پذیرفتن نبوده است، کمتر از دوره آنها هم نبوده است و احتمالا همین نوشته علتشد فدراسیون و کمیته فنی به اندازه خارجی‌ها، عمل به تعیین گزینه داخلی برای هدایت تیم ملی کنند غافل از این که همین قضیه و در کل توانایی‌ای که مربیان داخلی از همکاری با فدراسیون بسکتبال دارند، می‌تواند عامل بازنده در پذیرفتن نظر تازه همکاری شود کما این که مهران شاهین طبع و مهران حاتمی به آن «نه» انها گفتند.

علت «نه» ایرانی‌ها چیست؟

«مشکلات شخصی» عاملی است که به گفتن علت عدم پذیرفتن هدایت تیم ملی بسکتبال توسط مهران شاهین طبع و مهران حاتمی گفتن شده است. حتی یکی از این دومربی در او گفت و گو با خبرنگار مهر هم این نوشته را تایید کرد.

با این اوصاف برای فدراسیون چاره‌ای جز انتخاب از بین گزینه‌های خارجی‌ها نمانده است در حالی که روی آوردن به آنها تنها هنگامی می‌تواند نتیجه قسمت و تاثیرگذار باشد که گزینه منتخب یک سر وگردن بالاتر از مربیان داخلی باشد در حالیکه مربیانی با این لول و سطح کاری، یا به قدری دچار می باشند و مشغله باشگاهی و ملی دارند که فرصتی برای فکر کردن به نظر ایران هم ندارند و یا این که در ازای وسوسه شدن از شنیدن رقم‌های بالا و هنگفت حاضر به همکاری خواهد شد که به نظر می‌رسد با وجود تورم و مشکلاتهای مالی داخلی، مطرح این هزینه‌ها اصلاً معقول و شدنی نیست.

با این اوصاف قطعاً بهتر آن است که عرصه برای جذب مربیان داخلی به قدری «همه و کمال» مهیا شود که آنها با هر شرایطی دل به همکاری بدهند. به هر حال تیم ملی بزرگترین پایگاه برای هر مربی به حساب می‌آید. یک مربی در راس تیم ملی شاخص می‌شود و می‌تواند با عملکردش، نام خود را در تاریخ ماندگار کند. قطعاً گزینه‌های داخلی بسکتبال که همین چندسال قبل سرمربی تیم ملی بودند و پیروزی‌های قابل اشاره‌ای هم با آن به دست آوردند به این نوشته واقف می باشند و نخواسته اند به راحتی از موقعیت تشکیل شده مجدد بگذرند اما چه بسا برخی توانایی‌ها علتشده تا مشکلات شخصی و خانوادگی بهانه‌ای برای «نه» گفتن‌شان شود.

هدایت تیم ملی بسکتبال؛ لبه پرتگاه برای مربی داخلی

شرایط فعالیت ملی قابل قیاس با باشگاهی نیست حداقل به این علت که مخاطبان تیم ملی طیف گسترده‌ای از مسئولان، اهالی آن رشته و مردم عادی را در بر می‌گیرند و محدود به طرفداران شهری و نهایت استانی نمی‌شوند. همین نوشته می‌طلبد مربی تیم ملی بدون هیچ وابستگی و مشغله‌ای مشغول به کار باشد در حالیکه لزوم تامین مسائل مالی در تعداد بسیاری موارد تبدیل این می‌شود تا سرمربی تیم ملی روی فعالیت توامان باشگاهی چشم نبندند چراکه طبق معمولً عدد و رقم های مالی در رابطه مربیان داخلی به اندازه مربیان خارجی درشت دیده نمی‌شود.

علاوه بر این توانایی نشان داده که جامعه بسکتبال در رابطه با مربیان داخلی «خوش استقبال» می باشند اما به همان اندازه می‌توانند «بد بدرقه» باشند در حالیکه آنها در دوره همکاری بعضاً با مواردی روبه رو بودند که برای آن حمایتعلنی و همه قد فدراسیون را پشت سر خود ندیدند همانند مواردی که برخی بازیکنان پا را فراتر از چارچوب و حیطه اختیار و ماموریت های شان گذاشتند اما فدارسیون به گمان زیادً برای نگه داری همین بازیکنانی که به کلمه شاخ شدند، از نقد و برخورد مستقیم با آنها امتناع کرد.

یقیناً از اتفاقات نقطه روبه رو نباید چشم پوشی کرد همانند هنگامی که وجود یک بازیکن خاص در ترکیب تیم ملی خوشایند فدراسیون نبوده و این نوشته با وجود کارنامه درخشان همان بازیکن به کادر فنی و مربیانش دیکته می‌شود.

اینها توانایی‌های به جا مانده از دوره‌های گوناگون تیم ملی است که همه انها می‌تواند به یک نتیجه منجر شود و آن این که هدایت تیم ملی حکم لبه پرتگاه برای مربیان داخلی دارد و چه بسا گزینه‌های تازه با لحاظ کردن آنها و برای این که پل‌های پشت سرشان خراب نشود، از پذیرفتن مجدد سرمربیگری تیم ملی بسکتبال امتناع کردند به خصوص در این مقطع که فدراسیون سپس از یک دوره «نادیده گرفتن» شان مجدد یاد آنها و خیریتی که می‌توانند برای عاقبت تیم ملی داشته باشند، افتاده است.

قابل تکذیب نیست که هاکان دمیر هیچ برتری محسوسی نسبت به مربیان داخلی نداشت با این حال یک سال در وجود آنها (مربیان داخلی) در راس تیم ملی می بود و جهت ناکامی‌های غیرقابل جبرانی شد که اکنون مربی تازه باید بار جبران آنها را به دوش بکشد. طبیعی است

بسکتبال هم چنان در پیچ و خم یک انتخاب

به گزارش خبرنگار مهر، گردابی که امروز فدراسیون بسکتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی در آن فرو رفته نتیجه کارکرد همین فدراسیون و تصمیمات مسئولانش است و اگر غیر از این می بود بهترین و محتمل‌ترین گزینه‌های داخلی، زمان را غنیمت شمرده، همانند همیشه با عشق و علاقه پا به میدان می‌گذاشتند و مجدد زمام امور ملی بسکتبال را به دست می‌گرفتند اما تعداد بسیاری برخوردها و مانع ها مالی و به اختصاصی اخلاقی علتشده آنه از مشکلات همیشگی بهانه‌ای برای عدم پذیرفتن هدایت تیم ملی منفعت ببرند.

بدین ترتیب فدراسیون بسکتبال اسیر انتخابی شده است که احتمالا فکرش را هم نمی‌کرد روال آن به این اندازه پیچیده و طویل زمان شود. رییس فدراسیون بسکتبال و افرادی که او را در این عرصه مشاوره خواهند داد، باید این مهم را در نظر داشته باشند برای این که حالت بسکتبال از حال و روز نزار امروزش بدتر نشود باید به اندازه انتخاب گزینه به فکر صاف کردن همه خرابی‌های قبل باشند و اگر سقوط آزاد بسکتبال از تندتر و تیزتر خواهد شد.