به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم،‌ با برگزاری مراسم تحلیف رئیس جمهور،‌ دو هفته زمان باقی است تا فهرست وزاری پیشنهادی به مجلس اراعه شود،‌ از همان روزهای بعد از پیروزی مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری،‌ گزینه‌هایی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به طور گمانه‌زنی نقل شده است،‌ اگرچه کارگروه فرهنگ که مسئولیت بازدید و نظر گزینه‌هایی برای وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی را بر مسئولیت داشت،‌ تا بحال فهرست پیشنهادی خود به رئیس‌جمهور را انتشار نکرده است،‌ اما خبرها حکایت از معارفه حسین انتظامی‌، احمد مسجد جامعی‌، سید‌مجتبی حسینی‌، رسول جعفریان و سید‌عباس صالحی برای وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد.

علی محمدپور؛ ناشر و دبیر انجمن ناشران دیجیتال در یادداشتی که برای انتشار کردن در اختیار مهتاب من از تنسیم،‌ قرار داده به بازدید گزینه‌های نقل برای وزارت ارشاد و نگاه آن‌ها به حوزه نشر دیجیتال پرداخته است. این یادداشت به شرح ذیل است:‌

وقتی ما در صنایع فرهنگی و تولیدات فرهنگی در جایگاه منطقه دوم بودیم و قرار می بود در افق ۱۴۰۴ اول منطقه باشیم، حال سپس از ۱۰ سال جایگاه ما در خاورمیانه پنجم است. کشوری با پیشینه فرهنگی چند هزار ساله و جمعیتی چند برابری کشورهای منطقه و سابقه دیرین در تولیدات ادبی و هنری، حال چرا به جای پیشرفت عقب افتاده‌ایم؟

دلایل افت شدت رشد فرهنگی ما و جلو افتادن رقیب ها و کم‌رنگ شدن نقش فرهنگی ما در معادلات اقتصادی و سیاسی متعدد است. بخشی از این دلایل به شرح ذیل است:

– ممیزی‌های سلیقه‌ای و به روز نشده در کنار عدم وجود سیاست‌های رشد فرهنگی

– افت بودجه‌های فرهنگی در کنار عدم تخصیص درست بودجه‌ها به فعالیت‌های مؤثر

– بحران اقتصادی سرزمین که قوت گسترش فرهنگی را هم افت داده است. و دقت سیاست‌گذار را از حوزه‌های فرهنگی برداشته است.

– اندوخته‌گذاری گسترده رقبای منطقه‌ای در این حوزه در کنار عدم اندوخته‌گذاری مناسب در سرزمین ما و یقیناً افزایش ریسک اندوخته‌گذاری خصوصی در این حوزه برای سیاستگذاریهای نامناسب.

– فرار مغزها، این فرار یا با مهاجرت اتفاق افتاده است یا با عدم فعالیت و یا تحول فعالیت هنرمندان و خروجشان از بازار فرهنگ و هنر

توانایی شخصی بنده از زیست بوم فرهنگ از حوزه رسانه گرفته تا حوزه نشر و حوزه فناوری‌های نوین مشخص می کند که با اهمیت ترین عامل “نبوده است مدیر توانمند” و نبوده است “وزیر توانمند” است.

تاریخ مدیریت فرهنگی و هنری در سرزمین ما نشان داده است که یک مدیر توانمند و چند بعدی در حوزه‌های فرهنگی ما همیشه مؤثر و جریان ساز بوده است. و یک مدیر ناتوان که عمدتاً برای توافقات جریان‌های سیاسی انتخاب می‌شود، جریان فرهنگ را کند کرده و چالش‌ها را زیاد تر می‌کند.

مدیر و وزیر توانمند فردی است که عرصه‌های گوناگون فرهنگ را همانند کف دستش بشناسد. آدم‌های مؤثر این حوزه را بشناسد و زمان‌ها را تشخیص دهد و توانمندیهای کشورمان را مجدد داخل چرخه‌ فرهنگ و هنر کند. مدیری که بتواند مشکلاتها را مدیریت کرده و آن‌ها را تبدیل به زمان کند. مدیری که مورد توافق گروه‌های گوناگون جامعه‌ی فرهنگی و هنری کشورمان باشد، مدیری که با کمترین بودجه‌ها بتواند بیشتری کارایی را خلق کند. افراد توانمند را به کار بگیرد. توانایی زیسته‌ کافی در حوزه فرهنگ و هنر داشته باشد. توان ساختارسازی داشته باشد و شاکله‌های وزارت ارشاد را ابراز کند. دانش مدیریت داشته باشد و فناوری را بشناسد. بداند نشر دیجیتال چیست. بداند چرا دیگر آثار فاخر بین‌المللی در حوزه فیلم نداریم، بتواند زمان خلق آثار هنری تازه را تشکیل کند، قوت قلب نویسندگان و فیلم‌سازان و هنرمندان باشد. فضای امنیتی را از سر فرهنگ و هنر بردارد و این حوزه را عامل ارامش امنیتی کشورمان کند. زبان دنیا را بلد باشد و بتواند روابط فرهنگی ما را با دنیا تحکیم کند.

حال سپس از زمان‌ها رایزنی‌ گزینه‌های مختلفی برای وزارت ارشاد نقل شده است. گزینه‌هایی چون حسین اننتظامی،‌ احمد مسجد جامعی،‌ سید‌مجتبی حسینی و …

سرزمین ما و فرهنگ ما ۴ سال طلایی را پیش رو دارد. چهار سال خطیر که یا زمان‌های ما را برای گسترش‌ فرهنگی و حل چالش‌های فرهنگی می‌سازد و یا ۴ سال طلایی و زمان‌های آن را می‌سوزاند.

فردی که عمر فرهنگی سرزمین ما را می‌سوزاند و به جستوجو آن عمر هنرمندان و اهالی فرهنگ و رسانه را می‌سوزاند یک مدیر کم توان یا ناتوان است. مدیری که نتواند زمان‌های تازه را از حالت رخوت‌زده‌ جریان فرهنگی ما بیرون بکشد.

فضای وزارت ارشاد فضای برجسته کردن سن و سال افراد نیست. فضای گفتگو و ایده و برنامه و جریان‌سازی و ساختار سازی و مدیریت قوی است. یک وزیر توانمند فرهنگی می‌تواند چالش‌های پیش روی سیاست و اقتصاد را هم حل کند. می‌تواند زبان ربط ما با دنیا باشد. می‌تواند گره‌های در هم تنیده‌ جاری را باز کند.

واقعاً زمان چندانی نداریم. پنجم منطقه هستیم. آیا چهار سال دیگر می‌شویم شش و هفتم منطقه؟ یا دوم و سوم منطقه؟ نباید زمان‌های طلایی فرهنگ را در گروکشی‌های سیاسی فدا کنیم. باید اجازه دهیم یک مدیر توانمند این مسئولیت را قبول کند.

انتهای مطلب/