آدام سوباس، اقیانوس‌شناس شیمیایی موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، که طبق معمولً در تحقیقات خود دور از نگاه عموم فعالیت می‌کند، اکنون دچار یک او گفت و گو عمومی گسترده شده است. او و همکارانش در نظر دارند با تزریق حجم قابل توجهی مواد شیمیایی قلیایی در سواحل ماساچوست، توانایی جذب دی‌اکسید کربن (CO2) توسط اقیانوس را افزایش دهند. این عمل الزام اخذ مجوز از آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) است که در نوع خود بی‌سابقه است. با این حال، برخی از ساکنان محلی و گروه‌های زیست‌محیطی با ابراز نگرانی در رابطه ایمنی این آزمایش، خواستار تعلیق یا لغو آن شده‌اند.

به نقل از سرویس اخبار زیست محیطی تکنا، سوباس در این باره می‌گوید: تعامل با رسانه‌ها و عموم مردم در این سطح و با این شدت، توانایی‌ای تازه برای من است. این اختلاف نظر، جبهه جدیدی را در او گفت و گو گسترده‌تر درمورد مهندسی عرصه‌ای گشوده است؛ یعنی دستکاری به عمد سیستم‌های زمین برای مقابله با تغییرات اقلیمی. برد اک، مدیرعامل اوشن ویژن، سازمانی غیرانتفاعی که از آزمایش‌های کوچک مهندسی عرصه‌ای حمایتمی‌کند، معتقد است که عکس العمل عمومی و تصمیم‌گیری EPA در رابطه این پروژه، می‌تواند یک پیشینه مهم برای تحقیقات آینده در این حوزه تشکیل کند. وی می‌گوید: در صورت رد این پروژه، مسیر برای انجام تحقیقات شبیه در آینده دشوارتر خواهد شد.

اقیانوس‌ها به طور طبیعی قادر به جذب مقادیر قابل توجهی دی‌اکسید کربن می باشند. مواد قلیایی حاضر در سنگ‌هایی همانند سنگ آهک، بعد از فرسایش در آب دریا با دی‌اکسید کربن عکس العمل داده و ترکیبات پایدارتری را راه اندازی خواهند داد که ظرفیت جذب دی‌اکسید کربن اقیانوس را افزایش خواهند داد. محققان امیدوارند با افزایش مقدار مواد قلیایی در آب دریا، این فرآیند را تحکیم کنند.

با این حال، این روش با ابهامات و چالش‌های بسیاری همراه است. از جمله این که آیا تحول شیمیایی آب دریا بر اکوسیستم‌های دریایی تأثیر منفی خواهد گذاشت، چه مقدار دی‌اکسید کربن واقعاً جذب خواهد شد و چطور می‌توان نتایج این آزمایش را به طور دقیق اندازه‌گیری کرد تا بتوان از آن برای تشکیل اعتبار کربن منفعت گیری نمود. سوباس در این خصوص می‌گوید: دقیقاً به همین علت است که ما این تحقیق را انجام می‌دهیم.

در پروژه موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، محققان تصمیم دارند با تزریق ۲۰ تن سدیم هیدروکسید به اقیانوس اطلس، تأثیر این ماده بر شیمی آب دریا، فیتوپلانکتون‌ها و میکروارگانیسم‌ها را بازدید کنند. در مرحله بعدی، آن‌ها تصمیم دارند مقدار بیشتری از این ماده را در منطقه فرد دیگر از اقیانوس اطلس تزریق کنند. کریستینا شولتز، اقیانوس‌شناس دانشگاه نورث ایسترن، از این پروژه حمایتکرده و معتقد است با دقت به دقت روزافزون به راهکارهای مهندسی عرصه‌ای، انجام این چنین تحقیقاتی توسط موسسات علمی معتبر الزامی است.

مقامات موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول انتظار دارند که تأثیر این آزمایش بر محیط زیست محدود باشد و تنها در نزدیکی محل تزریق مواد شیمیایی مشاهده شود. آن‌ها این چنین برنامه‌هایی برای پایش دقیق محیط زیست و گونه‌های دریایی در منطقه آزمایش دارند.

در دو سال قبل، این موسسه جلسات بسیاری با جوامع محلی، گروه‌های زیست‌محیطی و صیادان برگزار کرده است تا نگرانی‌های آن‌ها را رفع کند. با این حال، برخی از گروه‌ها هم چنان نسبت به این پروژه ابراز نگرانی می‌کنند. برای مثال، برخی از صیادان دلواپس می باشند که این مواد شیمیایی بر زندگی دریایی و در نتیجه بر صنعت ماهیگیری تأثیر منفی بگذارد. این چنین، برخی از گروه‌های زیست‌محیطی دلواپس تأثیر این آزمایش بر گونه‌های در معرض خطر همانند نهنگ‌های راست شمال اطلس می باشند.

آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده بعد از بازدید‌های اولیه، به طور موقت با انجام این آزمایش موافقت کرده است. با این حال، تصمیم نهایی این آژانس در هفته‌های آینده اظهار خواهد شد.