هفته نامه اکونومیست نوشت: این هفته ده ها میلیون آمریکایی به دونالد ترامپ رای خواهند داد. برخی از روی نارضایتی، چون فکر می کنند کامالا هریس یک مارکسیست رادیکال است که کشورشان را ویران خواهد کرد. برخی دیگر برای «غرور ملی» برانگیخته شده اند؛ چون ترامپ این باور را به آنها القا می کند که با وجود او در کاخ سفید، آمریکا مجدد در جهان قد علم خواهد کرد. با این حال، دسته دیگر به ترامپ به گفتن یک «ریسک حساب شده» رای خواهند داد. از نگاه سرمقاله اکونومیست، گروه آخر طرفدار ترامپ نیستند؛ اما به گمان زیاد فکر می کنند با پیروزی او در انتخابات و نشستن بر کرسی ریاست جمهوری، شرایط سرزمین بهبود خواهد یافت.

آنها این چنین امکان پذیر بر این باور باشند که اتهامات نقل شده علیه ترامپ به شکل اغراق آمیزی بزرگ نمایی شده است. تمرکز و نقطه مهم این نحوه فکر آن است که آنها فکر می کنند با گذشت زمان، امروز بدترین خصلت های ترامپ به واسطه مشاوران، نظام بوروکراسی، نقش کنگره و دادگاه ها محدود و کنترل شده است. اما این چنین استدلالی بیشتر از حد خوش بینانه به نظر می رسد. آمریکا امکان پذیر چهار سال دیگر ریاست جمهوری ترامپ را پشت سر بگذارد، همان طور که دوران ریاست جمهوری دیگر افراد نالایق دو حزب سپری شده است. این سرزمین حتی امکان پذیر پیشرفت را توانایی کند؛ اما رای دهندگانی که ادعا می کنند حسابگر می باشند، خطر و ریسک میراثی را که از ترامپ بر جا می ماند، سخت نادیده می گیرند. با برگزیدن ترامپ، آمریکایی ها با اقتصاد، حاکمیت قانون و صلح بین المللی قمار می کنند.

افرادی که گمان وخیم شدن اوضاع را دست کم می گیرند، در واقع خود را فریب می دهند. یقیناً امکان پذیر برخی این هشدار را ناروا بدانند. این مسئله صحیح است که بدترین سناریوها درمورد دوره اول ریاست جمهوری ترامپ محقق نشد. او در داخل سرزمین، مالیات ها را افت داد و از اقتصاد مقررات زدایی کرد. در خارج از سرزمین، او قوت ایالات متحده را به نمایش گذاشت و اجماع قبلی را به سمت اتخاذ موضع تقابلی در برابر چین تحول داد. او برخی از متحدان آمریکا را ترغیب کرد که بودجه دفاعی خود را افزایش دهند. اما امروز مخاطرات پیشرو زیاد زیاد تر از قبل است. سیاست های ترامپ بدتر شده و دنیای امروز جای خطرناک تری است و تعداد بسیاری از افراد هوشیار، آگاه و مسوولیت پذیر که مانع محکمی در روبه رو زیاده خواهی های ترامپ بودند، امروز جای خود را به طرفداران دو آتشه و جمعی چاپلوس و زمان طلب داده اند.

سخن بگویید درمورد کارنامه ترامپ با سیاست های او اغاز می شود. نسخه امروزی ترامپ حتی از قبل افراطی تر است. ترامپ طرفدار اعمال تعرفه ۲۰درصدی بر همه کالاهای وارداتی است و حتی از وضع تعرفه هایی چند صد درصدی بر واردات ماشین از مکزیک سخن حرف های است. او نظر اخراج میلیون ها مهاجر غیرقانونی را نقل کرده است که در آمریکا شاغل می باشند و حتی فرزندان آنها تابعیت آمریکایی دارند. او وعده افت زیاد تر مالیات ها را در شرایطی که مقدار کسری بودجه دولت تنها با شرایط رکود اقتصادی یا جنگ قابل قیاس است، می دهد و همه اینها نشان دهنده بی تفاوتی و بی ملاحظگی خاص او نسبت به مدیریت صحیح مالی است.

این سیاست ها تورم زا می باشند و به طور بالقوه با فدرال رزرو درگیری تشکیل می کنند. آنها جرقه وقوع جنگ تجاری را روشن می کنند که در نهایت به تضعیف اقتصاد آمریکا خواهد انجامید. ترکیبی از تورم، کسری های کنترل نشده و زوال نهادی شرایطی را رقم خواهد زد که کشورهای خارجی را نسبت به خرید اوراق خزانه آمریکا دلواپس می کند. اقتصاد آمریکا مورد غبطه جهانیان است؛ اما ادامه این شرایط الزام داشتن بازاری آزاد است که خلاقیت، نوآوری و رقابت را تشویق کند. اما بعضی اوقات به نظر می رسد تصمیم ترامپ برگشت به قرن نوزدهم و منفعت گیری از تعرفه ها و معافیت های مالیاتی برای پاداش دادن به دوستان و تنبیه دشمنان و این چنین تامین مالی دولت و به حداقل رساندن کسری تجاری است.

یکی دیگر از دلایل هراس از تکرار ریاست جمهوری ترامپ این است که شرایط جهان تحول کرده است. طی سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ جهان تا حد بسیاری در صلح می بود. اما اکنون رئیس جمهور بعدی در حالی داخل کاخ سفید می شود که دو جنگ امنیت آمریکا را به خطر انداخته اند. در اوکراین روسیه دست برتر را دارد و ولادیمیر پوتین در موقعیتی قرار دارد که می تواند اروپا را زیاد تر تهدید کند. در خاورمیانه، یک جنگ منطقه ای امکان پذیر ایالات متحده را دچار کند.

این ناآرامی های خانمان سوز، در واقع می تواند آزمایشی برای ترامپ باشد. وعده ها و چرب زبانی های او برای برقراری صلح در اوکراین آن هم ظرف یک روز و تشویق اسرائیل به تداوم حملات علیه دشمنانش، اصلا مطمعن قسمت نیست. از همه بدتر احتمالا بی اعتنایی او نسبت به نگه داری اتحادها باشد. اگرچه این اتحادها بخشی از قوت ژئوپلیتیک آمریکا می باشند، اما ترامپ آنها را نوعی کلاه برداری می داند که به کشورهای ضعیف اجازه می دهد برتری و توانایی نظامی آمریکا را تحقیر کنند. چین در شرایطی که در حال بازدید سیاست تهاجمی خود در روبه رو تایوان است به نظاره نشسته و متحدان آسیایی امکان پذیر به این نتیجه برسند که دیگر نمی توانند به ضمانت هسته ای آمریکا مطمعن کنند.

مخاطرات سیاست داخلی و خارجی در دنیای امروز با آنچه در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ ناظر بودیم، زیاد متفاوت است. امروز به نظر می رسد او محدودیت های کمتری حس کند. رئیس جمهوری که در فکر شلیک موشک به آزمایشگاه های مواد مخدر در مکزیک می بود، توسط مردم و نهادهای قانونی ناچار به عقب نشینی شد. از آن زمان، حزب جمهوری خواه خود را حول محور وفاداری به ترامپ سازمان دهی کرده است. اندیشکده های دوست، فهرست افراد وفادار را برای خدمت در دولت بعدی بازدید کرده اند. دیوان عالی با صدور حکمی مبنی بر این که نمی توان روسای جمهور را به علت عمل های رسمی تحت تعقیب قرارداد، کنترل ها را تضعیف کرده است.

اگر بپذیریم محدودیت های بیرونی تضعیف شده اند، آنچه روی خواهد داد به شخصیت ترامپ مربوط می شود. با در نظر داشتن نگاه تحقیرآمیز او به قانون اساسی آمریکا بعد از ناکامی در انتخابات۲۰۲۰، خوش بینی نسبت به آنچه در آینده روی می دهد مقداری دشوار به نظر می رسد. نیمی از اعضای کابینه اسبق ترامپ از تایید او خودداری کرده اند. ارشدترین سناتور جمهوری خواه او را «انسانی نفرت انگیز» توصیف می کند. برخی دیگر از مقامات دولت اسبق ترامپ، او را فاشیست خطاب می کنند. روسای جمهور با لیاقت، سرزمین را متحد می کنند. اما «نبوغ» ترامپ آن است که مردم را در روبه رو یکدیگر قرار می دهد. بعد از مرگ جورج فلوید، او نظر داد ارتش به پای معترضان شلیک کند. سعادت آمریکا به این ایده بستگی دارد که با مردم بدون دقت به باورهایشان منصفانه حرکت شود؛ اما ترامپ تهدید کرده است که توان وزارت دادگستری را علیه دشمنان سیاسی خود متمرکز خواهد کرد.

اما در نقطه روبه رو ترامپ، کامالا هریس طر فدار ارامش است. درست است، او یک سیاستمدار ضعیف است و نامطمئن و نامصمم به نظر می رسد. با این حال، او چپ گرایانه ترین ایده های دموکرات ها را رها کرده و کارزار انتخاباتی خود را به سمت میانه هدایت کرده است. او کاستی هایی دارد؛ اما هیچ یک از این موارد نمی تواند علت درستی برای رای ندادن به او باشد. برخی از سیاست های او احتمالا از سیاست های رقیبش بدتر باشد، به گفتن مثال، گرایش او به وضع مقرارت و اخذ مالیات زیاد تر بر تشکیل ثروت. برخی از آنها فقط کمتر بد می باشند، برای مثال درمورد تجارت و کسری بودجه. اما درمورد آب وهوا و سقط جنین، نگاه او بدون تردید بهتر است. فکر این که هریس یک رئیس جمهور درخشان باشد، دشوار است، اما حداقل می توان یقین می بود که او مسبب ابراز یک فاجعه نخواهد شد.

منبع :


دنیای اقتصاد