به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم،‌ انتشارات اطراف،‌ کتاب «ما ایوب نبودیم» ۱۳ روبه رو با مراقبت از فرد دیگر به دبیری فاطمه ستوده را انتشار و روانه بازار نشر کرد.

«ما ایوب نبودیم» شرح توانایی مراقبت و مراقبت از فردی و چیزی از زبان ۱۳ مواظب در همین روزهاست؛ روایت احوال و افکار و روزگار آدم‌هایی که سرنوشت آن‌‌ها را در موقعیت انتخاب خود یا فرد دیگر گذاشته؛ آدم‌هایی که بخشی از روزها و شب‌‌هایشان را به فرد دیگر بخشیده‌اند.

مراقبت ایستادن روی مرز دو جهان متفاوت است. جهان مردمان رنج‌دیده و جهان عافیت‌نشینان فراموشکار و مغرور. مواظب میانجی و مترجم دردهاست. رنج و زندگی را به‌ یکدیگر ترجمه می‌کند و خودش هم در این میانه بالغ و بالنده می‌شود. خواندن تأملات و خاطرات کتاب ما ایوب نبودیم کشف فراز و فرودی است که انسان، درون و بیرون روبه رو با درد، طی می‌کند. قصه سفر قهرمانی معمولی است که یک دفعه در موقعیتی غیرمعمولی باید به زندگی‌اش ادامه دهد و تسلی‌ها و دلخوشی‌هایی برای ادامه راه بیابد.

در بخشی از این کتاب  با گفتن «روایت سربازهایی با زمان خدمت نامحدود» نوشته زهره ترابی آمده است:  «در جهان‌بینی مامان و آدم‌هایی همانند او مراقبت هم مرحله‌ای از زندگی می بود. مرحله‌ای کاملاً طبیعی همانند مدرسه رفتن، ازدواج کردن و بچه‌دار شدن. برای هر فردی در روال زندگی پیش می‌آمد که عزیزی را در بستر بیماری ببیند و آن زمان فرصتی برای خدمت یا مراقبت فرا می‌رسید. این‌جور زمان‌ها فردی فکر نمی‌کرد «بعد زندگی من چی؟» موقعیت کاری و شغلی و خانوادگی می‌رفت در برتری‌های بعدی و جهان دوروبر یک تخت معنی اشکار می‌کرد.»

در بخشی فرد دیگر زهرا صنعتگران در روایتی با گفتن «بعد از مرگ سهراب می‌رسیدیم» نوشته است: «همه ما رفته بودیم مواظب‌ زلزله‌زده‌ها باشیم اما حقیقت این می بود که ما سپس از مرگ سهراب می‌رسیدیم. مایی که بعضی اوقات دل‌مان برای آن بازمانده مغموم می‌سوخت، بعضی اوقات چشم‌مان از فکر رنج‌های شبیه و تعمیم‌شان به همه شهر خیس می‌شد، بعضی اوقات خیال می‌کردیم باید تاوان زنده ماندن‌مان را بدهیم و مواظب آن‌هایی باشیم که آنچه بر سر ما نیامده می بود را تحمل می‌کردند.»

در معارفه این کتاب آمده است: «در متون فارسی قدیمی، مراقبت و مراقبه مفهوم شبیهی دارند و قسمت مهمی از سیر و سلوک عرفانی به شمار می‌روال. عطار نیشابوری در تذکره‌الاولیا می‌نویسد «مراقبت علم دل است در قُرب حق‌تعالی.» مراقبه در معنی عرفانی‌اش قرن‌ها پیشینه دارد. از آن‌سو خود کلمه مراقبه هم ریشه‌ای عربی دارد و از «رقبه» آمده، یعنی گردن کشیدن و سرک کشیدن و نظارت و مراقبت از چیزی. زبان‌شناسان ریشه‌های لاتین مراقبت یا Care را هم بازدید کرده‌اند، سرِ نخ را گرفته‌اند و به افسانه کورا رسیده‌اند… این فیلسوفان اعتقاد دارند از یونان باستان تا همین امروز کورا دو معنی داشته است: دل‌مشغول موضوعی بودن و نوشته دل‌مشغولی بودن.

کتاب ما ایوب نبودیم حول همین دو معنی می‌گردد. فاطمه ستوده در این کتاب از۱۳ نفر خواسته تا روایت خود از مراقبت را بگویند؛ انسان‌هایی معمولی که یک دفعه و ناخواسته در موقعیتی پیچیده و بغرنج قرار گرفتند و دلمشغول نگهداری و مراقبت شدند.

برخی نویسندگان مراقبت را یک‌ جور پشتیبانی به فرد دیگر می‌دانند‌، طوری که آن فرد بتواند رشد کند. معنی پروا و دیگرپروایی همین است.راویان کتاب ما ایوب نبودیم  تلاش می‌کنند این رشد و پروا را در خود و زندگی‌شان بیابند. آن‌ها که از طبقات فرهنگی و اجتماعی متغیری می باشند و در رشته‌های متغیری تحصیل کرده‌اند و تخصص دارند، از دیدگاه و بینش خود به مفهوم مراقبت نگاه کرده‌اند و توانایی منحصربه‌فردشان از این موقعیت را صادقانه نوشته‌اند.

کتاب ما ایوب نبودیم در قالب مجموعه توانایی رابطه به چاپ رسیده و فاطمه ستوده دبیر و گردآورنده روایت‌های آن بوده است.

انتهای مطلب/