به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم،‌  رحیم مخدومی نویسنده کتاب «یار کجاست» نوشت:

می‌توانم بگویم که همه حرفم و محتوای سفرنامه «یار کجاست» برگرفته از اون بیت معروف است که می‌گوید: «کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست»

حج را یک ظاهر می‌دیدیم و یک باطن؛ آنچه که ما دیدیم یک اردوگاه و پادگان می بود برای ساختن و ورزیده کردن؛ درست همانند پادگانی که شما را بالای یک بلندی بردند که از ارتفاع بپری و نمی‌دانی در آینده به چه کار شما می‌آید.

اگر آنجا شما را از زیر سیم‌های خاردار سینه‌خیز می‌برند و نصف شب با صدای انفجار بیدارتان می‌کنند و سیبلی می‌گذارند برای شلیک، شباهت بسیاری با حج دارد.

شما در عرفات باید بی‌خوابی بکشید، در رمی جمرات باید سنگهای خاصی انتخاب بکنی، اینها همه نماد است که به شما یاد خواهند داد دنیایی که شما را به آنجا انداخته‌اند حتما دنیای مبارزه و انتخاب و حق و باطل است که باید جبهه خودت را انتخاب کنی.

در این جبهه حتما باید اهل رزم و مبارزه باشی و نمی‌توانی تماشاچی باشی؛ صرف این که بنشینی عبادت و دعا کنی مشکلی را حل نمی‌کند. حتما باید به صف رزمنده‌ها و سلحشوران بپیوندی و خودت شلیک به مقصد را توانایی کنی.

ما اردوگاه و پادگانی دیدیم که از مسلمان، مجاهد پرورش می‌دهد نه فقطً عابد و عارف؛ می‌خواهد مسلمان، مجاهد بار بیاید.

دفاع مقدس هم در لمس این توانایی به ما کرد و اگر دفاع مقدسی نبوده است و ما مشرف می‌شدیم به این سفر حج، قطعاً و یقیناً این حس در ما متصور نمی‌شد.

تک تک شهدایی که جلوی چشم ما شناسنامه دستکاری کردند، افرادی که برای شهادت از هم سبقت گرفتند و اخلاصی که در این بچه‌ها می بود، اینها از ذهن ما نمی‌توانست پاک شود.

این نگرش زیاد پشتیبانی ‌کرد که ما نوشته حج را از این منظر نگاه بکنیم.

.