به گزارش مهتاب من از تنسیم، بهزاد دانشگر، دبیر ششمین جایزه داستان تهران، با اشاره به برگزاری ششمین دوره این جایزه او گفت: امروز مفهوم شهر، شهر‌نشینی و کلان‌شهرها در فرهنگ بشری درحال اشکار کردن معانی تازه‌ای است. تا چند دهه قبل شهر فقط به جایی حرف های می‌شد که تعدادی از مردم در کنار یکدیگر و در یک محیط جغرافیایی واحد زندگی می‌کردند اما کم کم مردم طی سال‌هایی که کنار یکدیگر در شهر زندگی کردند دارای یک حافظه جمعی شدند و تصاویر و خاطره‌های مشترکی در شهر اشکار کردند. اکنون شهرها هویت جداگانه‌ای اشکار کرده که این هویت در روایت‌ها، داستان‌ها و تصاویر ساکنان آن بازتاب اشکار می‌کند. 

 او گفت: جایزه داستان تهران تصمیم دارد که این تصویرها، داستان‌ها و روایت‌ها را که عناصر شهر را روایت می‌کند جمع‌آوری کند یا به نویسنده‌ها این انگیزه را بدهد تا آن را روایت کنند. در نهایت نیز روایت آن‌ها بین مردم تکثیر می‌شود و فرهنگ شهر را تحکیم می‌کند. این چنین جایزه داستان تهران بنا دارد در ششمین دوره خود با دقت به همزمانی با جنگی که به شهر تهران و مردم آن تحمیل شد و آن پایداری و ایستادگی که مردم این شهر در برابر دشمن از خود نشان دادند، قسمت‌هایی از این ایستادگی را روایت کند. به این علت جشنواره امسال دو قسمت دارد که یک قسمت آن با محوریت «تهران دوست‌داشتنی» است و قسمت دیگر «تهران، شهری مقاوم در برابر دشمن» که به داستان‌ها و روایت‌های جنگ ۱۲ روزه می‌پردازد. 

 دبیر ششمین جایزه داستان تهران با گفتن این که در جنگ ۱۲ روزه تهران خط مقدم جنگ با دشمن می بود، تصریح کرد: مردم تهران در دو هفته لحظه‌های پر از حماسه‌ای را رقم زدند که به نظر می‌رسد می‌تواند هم در آثار نویسندگان حرفه‌ای روایت شود و هم توسط خود مردم. اگرچه مردم داستان‌نویس نباشند، می‌توانند در قسمت «تو هم روایت کن» سهمی در روایت داشته باشند؛ چراکه در فرهنگ و ادبیات امروز حتی مردم عادی نیز در خلق ادبیات سهم دارند و چه بسا برخی از آن‌ها لحظاتی را توانایی کرده‌اند که نویسندگان در آن شرایط قرار نگرفته بودند و آن‌ها با ثبت لحظه‌ و روایتش می‌توانند سوژه را به نویسندگان برسانند تا به آثار شکوهمندی تبدیل شود. 

 وی با گفتن این که آنچه در سال‌های قبل از تهران در حال روایت شدن است، جنبه‌های تلخ و لایه‌های سیاه شهر است، او گفت: باید دقت کنیم که هر شهری، هم لایه‌های تاریک و تلخ دارد و هم تصاویر شیرینی که احتمالا به رؤیاهای مردم دیگر شهرها نزدیک است. مردم این شهر باید از زندگی در شهر خود لذت ببرند و حس و حال خوبی از شهر دریافت کنند و این کار این‌گونه رقم می‌خورد که مردم زیبایی‌های شهری که در آن زندگی می‌کنند را بشناسند، مشاهده کنند و درمورد‌اش بخوانند و روایت و او مباحثه کنند. 

 دبیر ششمین جایزه داستان تهران تصریح کرد: نویسندگان به گفتن چشم دوراندیش مردم و افرادی که دقت بیشتری به جزئیات و لایه‌های فرهنگی دارند حتماً سهم بسزایی در ثبت و روایت اتفاقاتی دارند که به فرهنگ و تاریخ یک شهر، چگونگی زیست مردم، رویاپردازی، عاشق شدن و دعوا کردن‌ آنها بازمی‌گردد. نویسنده می‌تواند این زیست را ببیند و در تاثییر هنری خود ثبت کند.  

دانشگر با پافشاری بر این که در این جشنواره توانایی‌نگاری و روایت عامه مردم را نیز جمع‌آوری می کنیم، در ادامه گفت: باید مردم را تشویق کنیم تا روایت‌های خود را چه درمورد نسبتی که با شهر تهران دارند و چه درمورد لحظه‌هایی که در جنگ زیست کردند و فکر می‌کنند قیمت روایت کردن دارد، به دست ما برسانند. آنها باید با هر قلمی که دارند و به هر طریق که بلد می باشند، بنویسند و الزامی ندارد که در نوشتن حرفه‌ای باشند. 

 او گفت: نیمی از داستان نوشتن انتخاب سوژه و نحوه نگاه است؛ به این علت افرادی که بتوانند خوب نگاه کنند و سوژه‌هایی خوبی برای روایت کردن اشکار کنند نیمی از مسیر نویسندگی را طی کرده‌اند و احتمالا این جشنواره علتشود آن‌هایی که لحظه‌های خوبی برای روایت کردن اشکار کرده‌اند، بعد از این تلاش کنند و نویسندگی را بیاموزند تا در آینده‌ای نزدیک به جامعه نویسندگان بپیوندند.

انتهای مطلب/