به گزارش خبرگزاری مهر، امین اسماعیل‌نژاد در جریان دیدار دوستانه تیم ملی والیبال ایران روبه رو قطر دچار صدمه‌دیدگی شد و بازدید‌ها نشان داد که صدمه دیدن او از نوع درجه دو است و برای برگشت به شرایط مسابقه، حداقل به سه هفته استراحت و درمان نیاز دارد.

روبرتو پیاتزا سرمربی تیم ملی والیبال ایران با اصرار بر برتری سلامتی بازیکنانش، تصمیم گرفت ستاره تیم ملی را از فهرست اعزامی به قهرمانی مردان جهان کنار بگذارد.

امین اسماعیل نژاد بعد از آخر اردوی مردان والیبال ایران در دوحه در او گفت‌وگوی تفصیلی انجام داد که متن کامل آن به قرار زیر است:

برگشتن داریم تا برگشتن، یه برگشتنی هست که میری عرق می ریزی، زحمت می‌کشی و شاد برمی گردی، اما برگشتن من یه کوچولو غصه دار شد. برگشتن من برای صدمه دیدن است. بالاخره تیم برای قهرمانی جهان آماده می‌شود. باید نشان ندهم ولی واقعاً سخت است که شش ماه واسه هدفت تلاش کنی، زحمت بکشی و در لحظه آخر در اوج سرحالی یک دفعه یه بدشانسی بیاوری. نمی‌خواهم خودم را جدا کنم از این تیم و برگردم ایران. دلم با تیم است یقین باشید که واقعاً انگار خودم در کنار زمین هستم. درسته باید مسابقات را از تلویزیون ببینم اما کنار بازیکنان هستم.

تیم ملی والیبال ایران شرایط زیاد خوبی دارد. سرحال ماشالله، همه سرحالن از نظر بدنی و ذهنی واقعاً تو سال‌های تازه من تیم ملی را اینگونه ندیدم که در این حد سرحال باشد. انسان اگر ۵۰ ساله هم شود باید جستوجو یادگیری باشد، نمی‌خواهم همانند بزرگان سخن بزنم، ولی از قدیم انها گفتند که آدم پیر هم باید جستوجو یادگیری باشد. خدا رو شکر می‌کنم که توانستم برای مثالً پله‌ها را طی کنم و ورژن فرد دیگر از خودم امسال نشان دهم. اکنون درسته شانس با ما یار نبوده است که مسابقات جهانی را ببنیم، ولی خدا را شکر می‌کنم که حداقل پیش خودم سربلند هستم چون یک روز و حتی یک ثانیه هم کم نگذاشتم. امسال از اولش تا همین الان حتی یه لحظه هم کم نداشتم، فقط برای خودم نیست بلکه برای پرچمم و برای مردم ایران انگیزه‌ها چند برابر می‌شود.

برخی صدمه دیدن‌ها داریم که مزمن است یعنی شما روی مفصل یکمی درد داری و با تمرین برای حل آن تلاش می‌کنید بدون این که رسیدگی کنی. اما صدمه دیدن من یک اتفاق می بود، یک لحظه پای فرد روبه رو رفت زیر پای من و مچ پام پیچید. پریدم برای دفاع، پشت خط زن تیم روبه رو یک وجب پاش رد شده می بود و والیبال هم که می‌دانید همه چی روی سانتیمتر است. افتادم روی پاش و تبدیل پیچیدگی مچ پام شد. حداقل سه هفته و حداکثر پنج هفته نیاز به درمان و استراحت دارد تا به آمادگی ۱۰۰ درصد خودم مجدد برگردم. خدا را شکر که مشکل استخوان ندارم. با پیاتزا سخن زدم و با دقت به این که برتری این سرمربی سلامتی بازیکنان است، او گفت باید استراحت کنی. می‌خواستم با مسکن و سختی به خودم در مسابقات شرکت کنم، اما او به فکر بازیکن و سلامتی آنان است و پافشاری کرد و اجازه نداد.

جدای از این او گفت و گو صدمه دیدن، تیم ایران ماشاالله بازیکن زیاد و آماده‌ای در پست من دارد و بردیا سعادت و علی حاجی پور ماشاالله آنقدر سرحال می باشند که مطمئناً در مسابقات قهرمانی جهان نبوده است من اصلاً حس نمی‌شود و بهتر از من کار خواهند کرد. انشاالله که نتیجه خوبی هم در مسابقات بگیریم و نبوده است من اصلاً حس نشود تا دل مردم ایران شاد شود.

چندین ساله که ۷۰ تا ۸۰ درصد بازیکنان تیم و در کنار هم برای افتخار ایران تلاش کردیم. زیاد زمان‌ها زیاد تر از خانواده‌ها در کنار هم بودیم. یک حس وابستگی بین بازیکنان وجود دارد که همانند داداش پشت هم می باشند و اگر مشکلی پیش بیاید، خانواده در کنارمان نیست اما بازیکنان همانند رفقا در کنار هم می باشند. این حس علتمی‌شود که وابستگی به وجود بیاد و این که سپس چند ماه با هم تمرین کردیم و این که این همه نزدیک هم بودیم، سخت است که من به ایران برگردم. صدمه دیدن در این شرایط یک حس فرد دیگر دارد. اما بچه‌ها باید به فکر مسابقات باشند و مسابقات مهم است. باید نتیجه خوبی بگیریم. همه عوامل دست به دست هم داده تا تیم ایران با شرایط خوبی در این مسابقات شرکت کند و امسال با آمدن پیاتزا یقین دارم که بچه‌ها واقعاً از دل و جان برای ایران تلاش خواهند کرد. از فدراسیون و شخص ریاست آن نیز سپاس می‌کنم. اصحاب رسان که بهترین شرایط ممکن را فراهم کردند. یعنی هر کاری از دست هر فردی برمیامد، انجام داد.

واقعاً حمایتمردم هم مهمه چون امسال پرشور بازی‌ها و مسابقات والیبال را جستوجو کردند و انرژی مثبت بسیاری به تیم فرستادند. همه این مسایل دست به دست هم می‌دهد که بازیکنان نیز با ۱۰۰ درصد توان در مسابقات تلاش کنند. دیگر الان پشت تیم گرمه چون فدراسیون حمایتکامل از تیم دارد، سال‌های قبل اینگونه نبوده است، حداقل برگردیم با استقبال گرم روبه رو می‌شویم نه این که هنگامی بخوایم برگردیم، هیچ فردی را نبینیم. اینجوری می بود که تیم برگشته ایران یک نفر نبوده که بگه خسته نباشید، استقبال نمی‌خواهیم و خسته بودیم. ولی امسال این چیزا خدا را شکر جای خودش بوده است. امیدوارم که از این زیاد تر هم ببینیم چون واقعاً تنها چیزی که بازیکنان را خوشحال می‌کند، این حمایتاست چه از طرف فدراسیون چه از طرف دولت.

یقیناً حمایتمردم واقعاً تنها چیزی که ما را زیاد خوشحال می‌کند و علتپیشرفت بازیکنان می‌شود. به بازیکنان خواست می‌کنم که به فکر زحمت‌هایی که تو این چند ماه کشیدید، باشید. فکر کنید که چه مقدار بدن درد کشیدید، چه مقدار سختی روانی داشتید که بتوانید نتیجه دلخواه را بگیرد. الان همون لحظه هست، هر چی دارید را باید دیگه رو کنید. مسئله دوم این‌که چشمای خانواده‌ها که یک عمر برای بزرگ کردن شما تلاش کردند، به کارکرد تیم ایران است و عشق ما را نگاه می‌کنند. چه مقدار از یک اسپک یا دفاع ما خوشحال خواهد شد. با همین صدمه دیدن من چه مقدار غمگین شدند. ابتدا خانواده‌های خود را ببنید و سپس مردم ایران. در این روزا واقعاً مردم ایران نیاز دارند که خوشحالی را توانایی کنند. یقیناً تک تک بازیکنان این موارد را به یاد می‌آورند اما من تکرار می‌کنم که انگیزه آنها در مسابقات پیش رو ۱۰ برابر شود.

یک سپاس کنم از تک تک افرادی که این در چند روزه تازه جویای حال من بودند. خدا وکیلی با هر مطلب آنها، آنقدر حالم خوب می‌شد که توصیف آن سخت است. واقعاً دم همشون گرم، دلواپس هیچی نباشند من حالم خوب و تا چند هفته دیگه به والیبال برمی گردم. تیم ملی هم خوب است و انشاالله در مسابقات خودتون کارکرد تیم را خواهید دید. فقط انرژی مثبت و حمایترا فراموش نکنید که بازیکنان نیاز مبرم به آن دارند که برای پرچم سرزمین، افتخارآفرینی کنند. امیدوارم در سال‌های آینده همین روال رو به رشد را داشته باشیم که بتوانیم به مقصد مهم یعنی بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ دست اشکار کنیم و در المپیک هم خوب بازی کنیم. المپیک اتفاقات مهمی است و وجود در برزیل را فراموش نمی‌کنم.