به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم؛ در حالی که بیشتر از چهار هزار سینماگر سرشناس جهان با امضای بیانیه‌ای مشترک، سینمای اسرائیل را تحریم و حمایتخود را از مردم غزه اظهار کردند، خانه سینما در ایران بی اعتنا از کنار این حرکت جهانی گذشت؛ نهادی که امروز بیشتر از هر زمان فرد دیگر دچار لابی‌ها و حاشیه‌های انتخاب نماینده ایران برای اسکار است و جایی برای نقش‌آفرینی در این چنین رویدادهای انسانی باقی نگذاشته است.

انتظار می‌رفت در این چنین بزنگاهی، ایران که خود را پرچم‌دار مقاومت در منطقه معارفه می‌کند، نخستین همراه این حرکت جهانی باشد. اما نه سازمان سینمایی سرزمین، نه خانه سینما و نه هیچ نهاد صنفی و فرهنگی در حوزه سینما کمترین واکنشی نشان ندادند.

خانه سینما، به گفتن با اهمیت ترین نهاد صنفی سینماگران، زمان‌ها است از کارکرد مهم خود فاصله گرفته؛ به گفتن مثال در روزهای تازه زیاد تر انرژی‌اش صرف لابی‌گری برای معارفه نماینده ایران به آکادمی اسکار می‌شود. انتخاب فیلم «علت مرگ نامعلوم» به گفتن نماینده ایران برای اسکار ۲۰۲۵ نمونه بارزی از این حالت است؛ تصمیمی که پیش‌تر مدیران این خانه مدعی بودند در آن دخالتی نخواهند داشت. اما چینش هیأت انتخاب و شیوه تصمیم‌گیری خلاف این ادعا را ثابت کرد. در این چنین شرایطی، طبیعی است که خانه سینما رمقی برای وجود در عرصه‌ای بین‌المللی و پرهزینه همچون همراهی با سینماگران جهان در تحریم اسرائیل نداشته باشد.

سازمان سینمایی نیز، که در مرتبه بعدی انتظار می‌رفت مسئولیت این عمل را بر دوش بکشد، ترجیح داده در بی‌تفاوتی کامل به برگزاری نشست‌ها و همایش‌های کلیشه‌ای و کم‌ثمر مشغول باشد. این بی‌عملی نه‌تنها فاصله سینمای ایران با روندهای جهانی را افزایش می‌دهد، بلکه شعارهای رسمی درمورد دفاع از مردم فلسطین را نیز زیر سوال می‌برد.

احتمالا اگر گروهی از سینماگران جدا گانه جسارت به خرج می‌دادند و در کنار چهره‌های نقل جهان قرار می‌گرفتند، سینمای ایران می‌توانست نقشی واقعی و تاثیرگذار در این حرکت جهانی ایفا کند. اما سکوت امروز، عکس روشنی از فرسودگی ساختار صنفی و مدیریتی سینمای ایران اراعه می‌دهد.

انتهای مطلب/