به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، نجمی سانجاک کارگردان ترکی است که به‌تازگی فیلم اولش را با نام “عایشه” ساخته است. او درحالی که مشغول تشکیل فیلم دومش می بود، به‌واسطه دفتر پخش بین‌المللی فیلم تصمیم اکران فیلم خود را در سرزمین خودش یعنی ترکیه داشت، اما عمل او برای همراهی با کاروان صمود علتشد یک‌باره همه چیز متوقف شود.

این کارگردان که به‌طور کاملاً محسوس فهمید می‌شود که فیلمش به‌خاطر همراهی با ناوگان پشتیبانی‌های مردمی که از سمت تونس به‌سمت غزه حرکت می‌کنند توقیف شده است، نه‌تنها خودسانسوری نمی‌کند بلکه با شجاعت بیشتری عمل به اظهار مواضع صریح خود در دفاع از مردم مظلوم غزه می‌کند. مصاحبه‌های گوناگون و عکس العمل‌های لحظه‌ای‌اش نسبت به نسل‌کشی مردم غزه و جنایت‌های رژیم صهیونیستی همه ندارد، چیزی که احتمالا در کمتر فیلمساز یا هنرمندی بتوان این رویکرد را آن هم سپس از توقیف فیلمش دید.

ما سپس از این که خبر توقیف فیلمش را در رسانه‌های ترکی‌زبان دیدیم و انتشار کردیم، مصمم به مصاحبه با وی شدیم. نجمی که در حال برگشت از تونس می بود مطلب ما را دید و از همان لحظه ابتدایی با محبت زیاد به ما جواب داد: حتماً گفتگو خواهم کرد.

سپس از ارسال سؤالات زیاد سریع این کارگردان ترکیه‌ای به آنها جواب داد و نتیجه آن همان گونه که انتظار می‌رفت مصاحبه‌ای شجاعانه و جسور درمورد نقش هنر و هنرمند در نسبت با لابی‌های صهیونیستی در سینمای منطقه انجام شد.

به‌خاطر وجود در ناوگان صمود پخش فیلمم را تعلیق کردند

لطفاً در ابتدا، برای ما شرح دهید که دقیقاً چه‌اتفاقی برای فیلم شما “عایشه” رقم خورد؛ چرا این فیلم از اکران و پخش بین‌المللی حذف شد؟ آیا فیلم شما در انتقاد از اسرائیل است که تبدیل حذف آن شد؟

 پیش از هرچیز، قراردادی برای توزیع فیلم با شرکت یو‌آی‌پی UIP که متعلق به شرکت «پارامونت پیکچرز» و«یونیورسال استودیوز» است، امضا کردم، چند روز سپس از آن، آنها من را به دفترشان دعوت کردند تا قراردادها را امضا کنیم، در عین حال، آنها فهمید شدند که من در ناوگان جهانی صمود شرکت خواهم کرد، در نتیجه، آنها جلسه را لغو کردند و این‌گونه نقل می‌کردند که این اوضاع می‌تواند برایشان مشکل‌ساز شود و نیاز است که با شرکت در آمریکا مشورت کنند،

سپس چند روز سپس ای‌میلی از طرف آنها دریافت کردم، در آن نوشته بودند که پروژه را به‌طور موقت متوقف کرده‌اند، به این علت که من با آن عمل که از سوی فعالان (حمایتکننده فلسطین) هدایت می‌شد، همراه شده‌ام.

فیلم من هیچ ارتباطی با اسرائیل ندارد، «عایشه» داستان زنی است که مسئول مراقبت از برادرش است، به همین علت، تنها علت توقف فیلم من سختی صهیونیستی‌ای می بود که آنها اعمال کردند.

مقصد مهم رسیدن به غزه می بود که موفق شدیم

لطفاً از توانایی وجود بین صدها نفر دفاع کننده فلسطین در ناوگان صمود بگویید.

به تونس رفتم تا به ناوگان صمود بپیوندم، روزهای بسیار‌ای در آنجا داشتیم، در کنفرانسی شرکت و با مردم سخن بگویید کردیم و این توانایی چنان الهام‌قسمت می بود که با هم بودن و مبارزه کردن احساساتی را در من برانگیخت که نمی‌توانم توصیف کنم.

متأسفانه، نتوانستیم از تونس به‌سمت غزه حرکت کنیم چون کشتی‌ای که نام من در آن ثبت شده می بود، دچار نقص فنی شد، اما این اشکالی نداشت، چون مقصد مهم رسیدن به غزه می بود که هم‌قطاران من موفق به این کار شدند.

هنرمندان ساکت درمورد غزه هنرمند نیستند

در یک ماه قبل، کمپین همه ما هم برای فلسطین برای هنرمندان شکل گرفت، کمپینی که صدای اعتراض هنرمندان جهان برای اولین بار علیه اسرائیل می بود، آیا هنرمندان ترک هم به این کمپین پیوستند؟ نظر شما درمورد کمپین‌های هنری جهانی علیه اسرائیل چیست؟

این کمپین یکی از آنهایی می بود که علتشد به هنرمندان افتخار کنم و احترامم نسبت به آنها افزایش اشکار کند چون آنها به آنچه در جریان می بود بی‌توجهی نکردند و عمل کردند، به‌هرحال، جای تأسف است که هیچ هنرمند ترکی در این کمپین وجود نداشت، علاوه بر این، نزدیک به ۹۰ درصد از هنرمندان ترک نه چیزی در این راه شریک شدند و نه این‌که صدایشان را (در اعتراض) بلند کردند، و این حالت زیاد تأسف‌بار است.

در همه اشکال هنر که در آن تلاش دارید انسانیت را گفتن کنید، چطور می‌توان نسبت به این چنین جنایتی علیه بشریت چشم خود را ببندید؟ این یعنی شما هنرمند نیستید، بلکه فقطً افرادی پرزرق‌وبرق هستید که به‌جستوجو شهرت و پول هستید.

مسئله آخر این‌که به‌نظرم این کمپین‌ها باید به مخاطبان بیشتری برسند تا به نوعی سختی بر دولت‌ها تبدیل شوند.

منبع های مالی، شبکه‌های توزیع و مکانیسم‌های جشنواره‌ای ابزارهای لابی‌های صهیونیستی در سینمای منطقه است

لابی‌های هالیوودی و اسرائیلی به‌نمایندگی از غرب، مدعی آزادی گفتن می باشند اما خودشان فیلمی همانند عایشه را به‌خاطر نگاه فیلمساز آن حذف می‌کنند و جشنواره‌های ترکیه‌ای نیز نمی توانند عکس العمل صریحی نسبت به اسرائیل داشته باشند، این نفوذ چطور شکل گرفته است، و به‌نظر شما آیا هنرمندان این امکان و قوت را دارند که این لابی‌ها را از بین ببرند؟

به‌نظر من این نفوذ ریشه در سلطه فرهنگی هالیوود دارد که طی سال‌ها از طریق قوت مالی و سیاسی تشکیل شده است. لابی‌های اسرائیلی به‌گفتن شرکای راهبردی در این سیستم عمل می‌کنند. منبع های مالی، شبکه‌های توزیع و مکانیسم‌های اهدای جوایز همه انها در خدمت این ساختار می باشند.

هنرمندان، نه به‌صورت فردی بلکه از طریق آگاهی جمعی، می‌توانند با تشکیل راه حلهای جانشین تشکیل و نمایش، این سختی لابی‌ها را بشکنند، بااین‌حال، این یک مبارزه طویل‌زمان است که به شجاعت و پشتکار نیاز دارد.

گردهم‌آیی هنرمندان خاورمیانه صدای آنان را بلندتر خواهد کرد

سینمای ترکیه و سینمای ایران مشترکات بسیاری از نظر درام، اندیشه و فرهنگ دارند، این مشترکات می‌تواند کنار هم در سینما هم‌افزایی کند و صدای عدل و انسانیت را در خاورمیانه انتشار کند، اما این اتفاق تابه‌حال رخ نداده است، فکر می‌کنید؛ علت آن چیست و در چه‌صورتی رخ می‌دهد؟

به‌نظر من، علت مهم این نوشته این است که مسائل سیاسی در هر دو سرزمین، همکاری واقعی بین هنرمندان را دشوار می‌کند، علاوه بر این، سینمای هر سرزمین چنان بر مسائل داخلی خود متمرکز است که تا این مدت یک زبان مشترک منطقه‌ای به‌طورکامل شکل نگرفته است،

با این حال، این هم‌افزایی می‌تواند از طریق پلت‌فرم‌ها (سکوهای) خلاقانه و جدا گانه و شبکه‌های تشکیل مشترک، بدون اتکا به حمایتدولتی، مقدور شود. اگر وقتی هنرمندان در یک همکاری انسانی، نه سیاسی، گرد هم آیند، صدای خاورمیانه زیاد نیرومندتر شنیده خواهد شد.

مصاحبه از: محمدباقر صنیعی‌منش

انتهای مطلب/+