به گزارش مهتاب من از تنسیم، رئیس هیأت رئیسه خانه سینما در خصوص جشنواره جهانی و نوع فعالیت‌ و فیاپف، او گفت: فیاپف همان فدراسیون انجمن‌های تهیه‌کنندگان فیلم است. یقیناً همان گونه که مفهوم سینما در این سال‌ها تحول کرده، فعالیت‌های فیاپف نیز نسبت به ۱۰ یا ۱۵ سال پیش متفاوت شده است. کشورهای گوناگون عضو این فدراسیون می باشند و ما نیز از سال ۱۳۸۷ عضو شدیم. پیش از آن خانه سینما یک بار خواست عضویت داده می بود و رها شده می بود اما مجدد نوشته احیا شد و تهیه‌کنندگان به شکل رسمی در آنجا وجود اشکار کردند.

عسگرپور در ادامه گفت: یکی از دلایل عضویت، این می بود که هنگامی درمورد تهیه‌کنندگان در داخل سرزمین سخن بگویید می‌کردیم، فکر می‌شد بودجه و مسائل مالی محور مهم است در حالی که در فیاپف مفهوم تهیه‌کنندگی با استانداردهای جهانی سنجیده می‌شود. در نهایت تصمیم گرفته شد خانه سینما و تهیه‌کنندگان ایرانی در فیاپف عضو شوند. بعد از مکاتبات، عضویت ما پذیرفته شد و دو سال سپس نیز در انتخابات، کرسی نایب‌رئیسی برای حوزه آسیا به ما رسید و تا امروز این اتفاق در هشت دوره تکرار شده است.

وی با گفتن این که مقصد ما فراتر از این هم نبوده و نمی‌تواند باشد، گفتن داشت: برای مثالً شرکت در انتخابات ریاست فدراسیون برای ما اساساً موضوعیتی ندارد چون یکی از پارامترهای مهم عضویت کامل در آن سطوح، پیوستن به تجارت جهانی و مراعات قوانین کپی‌رایت است و ما تا این مدت فاصله بسیاری با آن داریم به این علت همین که توانستیم کرسی حاضر را نگه داری کنیم به نظر من پیروزی مهم و ارزشمندی است.

دبیر اسبق جشنواره جهانی فیلم فجر در ادامه با اشاره به سوال برخی منتقدان درمورد «عایدی» عضویت ایران در نهادهای بین‌المللی گفت: برخی دوستان می‌پرسند عضویت ما در فیاپف چه دستاوردی برای سینمای ایران داشته است. به نظر من، این سوال نادرست است؛ ما در تعداد بسیاری از نهادهای جهانی عضو هستیم از سازمان ملل گرفته تا دیگر ساختارهای بین‌المللی و نمی‌توان همه‌چیز را با معیار عایدی سریع سنجید. در برخی حوزه‌ها حتی برعکس، مسائل سیاسی مانع منفعت‌مندی ما شده است؛ با این حال، همین‌جا توانستیم یک جشنواره جهانی را در کنار چند نام بزرگ جهانی ثبت کنیم و این اتفاق مقداری نیست. این چنین مثالهایی همانند معارفه تهیه‌کنندگان ایرانی برای جوایز فیاپف از جمله معارفه آقای منوچهر محمدی در چند سال قبل از اقداماتی است که پیش‌تر نیز انجام شده است.

نام ایران در کنار جشنواره های بزرگ جهانی

عسگرپور با گفتن این که فیاپف مجموعه‌ای از مقررات و قوانین را برای حوزه‌های نوظهور سینمایی تدوین می‌کند به‌اختصاصی برای کشورهایی که صنعت سینمای نو دارند، در ادامه گفت: ما اکنون از تعداد بسیاری از این موارد مطلع می‌شویم و در رأی‌گیری‌ها وجود داریم. یقیناً مادامی که عضو سازمان تجارت جهانی نیستیم برخی از این مقررات احتمالا کاربرد مستقیمی برای ما نداشته باشد اما در دیگر حوزه‌ها می‌تواند زیاد اثرگذار باشد. برای مثالً در مبادلات بین‌المللی امکان پذیر نیاز داشته باشیم از ظرفیت فیاپف برای حل یک قضیه در نقطه‌ای از جهان منفعت گیری کنیم و چند بار نیز این چنین اتفاقی افتاده است.

عسگرپور با پافشاری بر اهمیت این عضویت در ادامه گفت: برخی سال‌ها با سینمای ایران برخوردهایی صورت می‌گرفت که ما تلاش می‌کردیم در فیاپف اعتدال تشکیل کنیم. همین وجود در مجمعی با نام بزرگ، نشان‌دهنده اهمیت سینمای ایران است. اما در اظهارنظرهای برخی دوستان بعضی اوقات دیده‌ام که حتی همین امکان محدود را هم نادیده می‌گیرند؛ گویی ترجیح خواهند داد سینمای ایران اساساً در هیچ‌جا عضو نباشد. این در حالی است که ثبت جشنواره جهانی فیلم فجر تا این مدت پابرجاست؛ جشنواره‌ای که در همان سالی که من مسئولیت آن را بر مسئولیت داشتم، رسماً ثبت شد و داخل فهرست جشنواره‌های رقابتی غیرموضوعی گردید؛ در کنار جشنواره‌هایی همانند برلین، کن، ونیز و لوکارنو. از آن سال تا امروز نیز این ثبت نگه داری شده است.

عسگرپور در قسمت فرد دیگر از سخنان خود به سختی‌های نگه داری ثبت جشنواره جهانی فجر در فیاپف طی دو سه سال تازه اشاره کرد و گفتن داشت: در چند سال تازه و با وجود سختی‌های زیاد، این جایگاه هم چنان نگه داری شد؛ چون بعد از اغاز به کار دولت آقای رئیسی، بلافاصله جشنواره ملی و بین‌الملل فیلم‌ فجر بار دیگر ادغام شد و همین قضیه در فیاپف چراغ قرمز را روشن کرد. چون مطابق مقررات، هرگونه تحول در زمان، نوشته، محل برگزاری یا آیین‌نامه‌های جشنواره باید پیش از اجرا در قسمت جشنواره‌های فیاپف نقل و سپس در مجمع عمومی تصویب شود. این تغییرات بدون خبر و بدون مطرح در مجمع انجام شده می بود و در سال دوم، نوشته لغو عضویت جشنواره فجر در فیاپف رسماً نقل شد.

او همین طور گفت: من همه تلاشم را کردم که در مذاکرات، این نوشته را به تعویق بیندازم تا احتمالا در ایران اتفاق فرد دیگر رخ دهد. دوستان در دولت قبل در خصوص این نوشته چند بار با من سخن بگویید کردند؛ اگرچه در تریبون‌های عمومی بی‌میلی خودشان را نشان می‌دادند اما در او گفت‌وگوهای مستقیم خواستار نگه داری این موقعیت بودند که خوشبختانه ثبت جشنواره نگه داری شد.

نام ایران در کنار جشنواره‌های بزرگ جهانی

عسگرپور افزود: تلاش من برای این دولت یا آن دولت نبوده است؛ به این علت می بود که نام ایران در کنار جشنواره‌های بزرگ جهانی قرار می‌گیرد و این برای سینمای ما یک افتخار است؛ باید آن را برای روزهای بهتر نگه داری کنیم. خوشبختانه با آمدن دولت تازه با تصمیم خود آقای فریدزاده و آقای صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد، این دو جشنواره بار دیگر تفکیک شدند. برخی دوستان فکر می‌کنند این تفکیک با نقش‌آفرینی من انجام شد در حالی که من نقشی در تصمیم‌گیری نداشتم؛ خود دولت تازه و مدیران جاری به این جمع‌بندی رسیده بودند.

او همین طور گفت: درمورد تحول زمان و مکان جشنواره نیز، این بار با فیاپف هماهنگ شد. آقای فریدزاده در عرصه بین‌الملل نگاه حرفه‌ای دارد و مکاتبات ملزوم برای جابه‌جایی تاریخ و دیگر موضوعات انجام شد و به تصویب رسید. تاریخ تازه ثبت شد و درمورد محل برگزاری نیز در تعامل با قسمت جشنواره‌های فیاپف نکاتی نقل شد. همان گونه که گفتم، محل برگزاری یکی از پارامترهای مهم جشنواره است؛ جشنواره جهانی در همه دنیا با نام شهر شناخته می‌شود، تنها جشنواره ما می بود که نام شهر در عنوانش نبوده است. این‌ها مواردی است که باید به آن دقت شود. اکنون ثبت جشنواره خوشبختانه برقرار است، اما این که تا چه اندازه بتوان آن را نگه داری کرد و با کیفیت قابل قبول در ادامه گفت، موضوعی است که به مدیریت آینده بستگی دارد.

عسگرپور درمورد همکاری خانه سینما با جشنواره جهانی فیلم فجر نیز او گفت: ربط خانه سینما با جشنواره‌ها، چه فجر، چه رویدادهای داخلی و خارجی، یک ربط مستمر بوده است؛ یقیناً مقدار آن بسته به شرایط هر دوره متفاوت است. برخی سال‌ها این ربط پررنگ بوده و برخی سال‌ها کم‌رنگ. به هر حال جشنواره یک اتفاقات مهم در حوزه سینمای ایران و جهان است و همکاران ما مایل‌اند وجود و شراکت داشته باشند. به این علت خانه سینما نیز در حد مقدورات خود پشتیبانی می‌کند. اما این نوشته کاملاً وابسته به شرایط است؛ برخی دوره‌ها دولت بدون نیاز به همکاری خانه سینما، جشنواره را به شکل جدا گانه برگزار می‌کند و بعضی اوقات نیز نیازمند همراهی صنف است. باید دید در هر دوره مقتضیات چطور است.

انتهای مطلب/