به گزارش خبرنگار مهر، تهران این روزها همانند شهری است که زیر هزار پرده خاکستری نهان شده باشد. خیابان‌ها خلوت‌اند، پارک‌ها بی‌صدا، ورزشگاه‌ها نیمه‌تعطیل و میدان‌ها بدون رفت‌وآمد. مردمی که طبق معمولً صبح‌ها با عجله از خانه بیرون می‌زنند اکنون زیاد تر در خانه مانده‌اند یقیناً نه از سر راحتی بلکه از هراس هوایی که نفس کشیدن را دشوار کرده است.

آلودگی هوا دیگر یک خبر یا عدد روی سامانه هواشناسی نیست؛ توانایی‌ای است که مردم با چشم‌ها، گلو و ریه‌هایشان حس می‌کنند. ولی هرچقدر هوای بیرون خطرناک‌تر می‌شود یک نگرانی دیگر خودش را زیاد تر مشخص می کند خطر کم‌تحرکی و خانه‌نشینی طویل‌زمان که اگر جدی گرفته نشود در آینده مشکلات ناشی از آن احتمالا حتی پررنگ‌تر از همین الگوی هوا باشد.

آلودگی هوا دشمن نهان فعالیت بدنی

متخصصان چندین دفعه هشدار داده‌اند که ورزش در فضای باز زمان آلودگی هوا می‌تواند صدمه‌های جدی به ریه داخل کند. هنگامی ورزش می‌کنیم تنفس سریع تر و عمیق‌تر می‌شود و همین علتورود حجم بیشتری از ذرات آلاینده به بدن می‌شود. این ذرات ریز می‌توانند به اعماق ریه برسند و در افراد حساس علتتنگی نفس، التهاب و حتی مشکلات قلبی شوند.

به همین علت است که این روزها پیاده‌روی، دویدن یا هرگونه فعالیت بیرونی اگر زیاد هم سبک باشد پیشنهاد نمی‌شود؛ اما مشکل اینجاست که حذف کامل تحرک بدنی هم صدمه‌های خودش را دارد.

بی‌تحرکی طویل می‌تواند علتضعف عضلانی، افزایش وزن، بی‌خوابی، خستگی مزمن، افت خلق‌وخو و افزایش استرس شود؛ مسائلی که این روزها در تعداد بسیاری از خانواده‌ها نیز دیده می‌شود.

خانه؛ تنها پناهگاه سالم این روزها

با وجود این شرایط بدن و روح انسان تا این مدت نیازمند حرکت می باشند. فعالیت بدنی فقط برای عضلات نیست؛ برای نگه داری روحیه، کنترل اضطراب و تنظیم خواب هم الزامی است. اینجاست که سوال مهم شکل می‌گیرد در خانه چه کنیم تا سلامت‌مان نگه داری شود؟

خبر خوب این است که برای سالم ماندن نه فضای بزرگ ملزوم است نه تجهیزات حرفه‌ای. حتی در یک خانه کوچک هم می‌توان کاری کرد که بدن و ذهن از حالت خاموشی خارج شوند.

قدم‌زدن‌های کوچک و تأثیرهای بزرگ

ساده‌ترین شکل فعالیت بدنی قدم‌زدن در خانه است. تعداد بسیاری فکر می‌کنند قدم‌زدن باید در حیاط باشد یا مسیری طویل داشته باشد اما تحقیقات مشخص می کند حتی راه رفتن آرام در فضای محدود هم گردش خون و انرژی بدن را افزایش می‌دهد. ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قدم زدن بین اتاق‌ها، در راهرو یا حتی در همان فضای نشیمن به‌طور قابل‌توجهی خستگی ناشی از خانه‌نشینی را افت می‌دهد.

پله‌ها؛ باشگاهی در دل خانه

اگر در خانه یا ساختمان پله وجود دارد بهترین وسیله ورزشی همین‌جاست. بالا و پایین رفتن آرام از پله‌ها حتی دو یا سه بار می‌تواند ضربان قلب را تنظیم و عضلات پا و کمر را تحکیم کند. مهم این است که شدت زیاد نباشد تا سختی اضافی بر ریه داخل نشود.

حرکات ساده، بدون وسیله، مناسب همه سنین

برای خانواده‌هایی که فرزند کوچک دارند یا سالمند در خانه است حرکات ساده‌ای وجود دارد که هیچ خطری ندارد و در هر سنی قابل انجام است:

*نشستن و بلند شدن از حالت نیمه‌نشسته ۱۰ تا ۱۵ بار

*چرخش آرام گردن و باز و بسته کردن شانه‌ها

*کشش پاها در حالت نشسته

*بلند کردن دست‌ها بالای سر

*کشش کمر با خم‌شدن آرام به جلو

این حرکات چند دقیقه زیاد تر طول نمی‌کشد اما اثرات قابل‌توجهی بر انعطاف و اسایش بدن دارند.

حتی کارهای خانه هم ورزش محسوب می‌شود

در شرایطی که تعداد بسیاری از مردم خسته و بی‌حوصله‌اند احتمالا انجام ورزش رسمی سخت باشد. اما خبر خوب این است که انجام کارهای سبک خانه هم نوعی فعالیت محسوب می‌شود:

*مرتب کردن اتاق

*جابه‌جایی وسایل سبک

*جمع کردن لباس‌ها

*چیدمان میز یا کتابخانه

این فعالیت‌ها به‌طور طبیعی بدن را از حالت سکون خارج می‌کند.

اهمیت سلامت روان؛ قسمت فراموش‌شده این روزها

آلودگی هوا تأثیر بسیاری روی روان مردم می‌گذارد. بسته بودن درها و پنجره‌ها، نداشتن چشم‌انداز آفتابی، افت فعالیت بیرونی و شنیدن اخبار دلواپس‌کننده همه انها می‌توانند علتبی‌حوصلگی، افسردگی خفیف و تنش شوند.
در این چنین شرایطی حتی ۱۰ دقیقه حرکت می‌تواند همانند یک «تنفس روحی» عمل کند. ورزش علتترشح هورمون‌هایی می‌شود که حال روانی را بهتر می‌کنند و حس کنترل و امید به انسان خواهند داد.