به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سریال طنز اجتماعی «میراث» تشکیل شده در مرکز سیمرغ معاونت سیما با روایتی تازه از امید، خودباوری و نقش‌آفرینی نهادهای مردمی و نخبگان ایرانی از شبکه دو سیما روی آنتن رفته است. این مجموعه ۱۵ قسمتی با رویکردی ملّی، با وجود جمعی از بازیگران برجسته سینما و تلویزیون از جمله لعیا زنگنه، داریوش کاردان، ثریا قاسمی، آرش نوذری و امیرحسین صدیق تشکیل شده است. «میراث» در فضایی واقع‌گرا و اجتماعی با نگاهی طنز، اهمیت تشکیل ملّی، خوداتکایی اقتصادی نسل جوان و نقش سازنده روحانیت و نهادهای مردمی در پیشبرد مسیر گسترش سرزمین را بازتاب می‌دهد.

درون‌مایه این سریال بر روبه رو یک طلبه جوان با چالش‌های پیش‌بینی‌نشده و تلاش او برای عبور از مانع ها اقتصادی و اجتماعی متمرکز است؛ مسیری که با همراهی یک استاد روحانی باتجربه و پشتیبانی متخصصان سرزمین عکس می‌شود و پیامی از ایمان، امید و حرکت جمعی را به مخاطب منتقل می‌کند. این سریال، با روایتی پر کشش، توان ملی و ظرفیت‌های داخلی برای ساختن آینده‌ای روشن را به عکس می‌کشد.

به بهانه پخش سریال «میراث» از شبکه دو سیما، با کمیل سوهانی تهیه‌کننده جوان این مجموعه گفتگویی داشتیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

بگذارید او مباحثه را از اینجا اغاز کنیم؛ آقای سوهانی، مخاطب مهم سریال چه افرادی می باشند؟ آیا شناخت این مخاطبان بر انتخاب عوامل اثرگذار می بود؟

از همان ابتدا «میراث» را برای یک قشر خاص نسازیم؛ مقصد ما مخاطب امروز ایران می بود مخاطبی که در بین چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زندگی می‌کند و نیاز به روایتی امیدبخش، واقعی و انسانی دارد. با این حال می‌توان او گفت جوانان طبقه متوسط شهری و خانواده‌های ایرانی در مرکز دقت ما قرار داشتند؛ نسلی که هم با سنت و روحانیت پیوند دارد و هم با مسائل روزمره و فشارهای معاصر روبه‌روست.

این شناخت، مستقیماً بر انتخاب بازیگران و حتی تیم موسیقی و طراحی تاثییر تأثیر گذاشت. تلاش کردیم ترکیبی از چهره‌های محبوب طنز و بازیگران معتبر درام را کنار هم قرار دهیم تا هم جذابیت عمومی نگه داری شود و هم اعتبار محتوایی. انتخاب ژانر طنز اجتماعی نیز دقیقاً برای رسیدن به همین طیف گسترده از مخاطبان انجام شد.

نقش بازخوردهای اولیه در تحول مسیر یا لحن سریال چه می بود؟

«میراث» از ابتدا بر پایه یک چشم‌انداز روشن ساخته شد اما بدون تردید، بازخوردهای اولیه مدیران و ناظران کیفی سازمان پشتیبانی کرد تا روایت را دقیق‌تر، موجزتر و شفاف‌تر کنیم. ما مسیر را تحول ندادیم، بلکه بهینه‌سازی کردیم. اگر اصلاحاتی انجام شد، در جهت تحکیم مطلب سریال و روان‌تر شدن طنز موقعیت می بود؛ نه تحول در اصل هویت تاثییر.

آیا برای راضی نگه داشتن بخشی از مخاطبان، آیا ناچار به تعدیل نگاه هنری خود شد‌ید؟

خیر. ما به‌جای «تعدیل هنری»، از زبان درست روایت منفعت گیری کردیم. نگاه ما از ابتدا این می بود که مطلب‌های عمیق اجتماعی را نباید در قالبی خشک نقل کرد. طنز اجتماعی، انتخابی هنری و اندیشیده می بود، نه امتیاز دادن. اگر جایی چیزی تعدیل شد، فقطً برای پیشگیری از شعارزدگی یا تشکیل اعتدال بین طنز و معنی می بود.

برای شما به‌گفتن یک تهیه‌کننده، پیروزی مخاطب‌محور مهم‌تر است یا پیروزی هنری؟

از نظر من، این دو نه تنها در تضاد نیستند، بلکه مکمل یکدیگرند. «میراث» اگر فقط دیده شود اما چیزی در ذهن و روح مخاطب نگذارد، موفق نیست؛ و اگر فقط مورد تحسین منتقدان قرار گیرد اما به زندگی روزمره مردم ورود نکند، باز هم موفق نیست. پیروزی واقعی وقتی اتفاق می‌افتد که مخاطب ربط احساسی برقرار کند ،منتقد قیمت افزوده فرهنگی تاثییر را ببیند ،مخاطب عام «امید» بگیرد و مخاطب متخصص هم معنی عمیق‌تر مطلب را کشف کند بعد جامعه‌پذیری تاثییر و اعتبار هنری آن، برای ما دو بال یک پرواز بودند.

اگر بخواهید در یک جمله مقصد مهم سریال «میراث» را گفتن کنید؟

اگر بخواهم فقط در یک جمله بگویم: «بازآفرینی روایت امید و خودباوری در بین مردم، با تکیه بر میراث فرهنگی و ظرفیت‌های واقعی جامعه. » نه فقطً سرگرمی می بود، نه آموزش خشک. «میراث» یک او گفت‌وگوی ملی در قالب طنز است.

نقش سریال «میراث» در شکل‌دهی افکار عمومی و سبک زندگی چیست؟

تلویزیون در ایران همیشه فراتر از سرگرمی بوده؛ بخشی از حافظه جمعی و هویت مشترک مردم است. ما در «میراث» نمی‌خواستیم سبک زندگی جدیدی تجویز کنیم؛ بلکه تلاش کردیم سبک زندگی ریشه‌دار خودمان را مجدد یادآوری کنیم سبکی که بر کار جمعی، امید، ساده‌زیستی، اخلاق حرفه‌ای، ظرفیت‌سازی و مسئولیت‌پذیری تکیه دارد. مقصد ما این می بود که مخاطب در خلال خنده و طنز، با مفاهیمی دچار شود که در زندگی واقعی او جاری است.

آیا سریال «میراث» تصویری مستندگونه از یک دوره یا طبقه اجتماعی اراعه می‌کند؟

ما ادعا نمی‌کنیم که سریال ما یک سند تاریخی است اما بی‌شک تلاش کردیم تصویری دقیق، وفادار و قابل اتکا از زیست امروز طبقه متوسط شهری و جامعه تولیدی اراعه کنیم. جزئیات فرهنگی، از گفتار مردم عادی و پوشش گرفته تا محیط روستا، کارخانه و مناسبات خانوادگی، با وسواس زیاد و همراهی پژوهشی تنظیم شد. «میراث» یک برش از فضای اجتماعی ایرانِ امروز است، نه یک روایت انتزاعی.

بعد از آخر تشکیل، چه مقدار حس می‌کنید سریال به مقصد اولیه نزدیک شده است؟

به گمان من، «میراث» در توازن بین طنز و مطلب‌های جدی اجتماعی به مقصد خود نزدیک شده است. شخصیت‌پردازی و تحول شخصیت‌ها همان چیزی شد که در ابتدا جستوجو می‌کردیم . طبیعی است که برخی قسمت‌ها با چشم‌انداز اولیه فاصله اشکار کردند. پیچیدگی‌های تشکیل، محدودیت‌های وقتی و بعضی اوقات ملاحظات اجرایی، علتشد برخی سکانس‌ها یا خطوط فرعی مختصر‌تر یا فشرده‌تر شوند. اما هسته مفهومی تاثییر که روایت امید، تشکیل، و تحول شخصیت است کاملاً محقق شد.

۱۰ سال دیگر دوست دارید مردم سریال را چطور به یاد بیاورند؟

اگر ۱۰ سال دیگر مردم «میراث» را با این گفتن یاد کنند «سریالی که به ما یادآوری کرد امید و ساختن، بخشی از هویت ایرانی است. آن‌زمان ما موفق شده‌ایم. مقصد ما این نیست که «میراث» فقط یک سرگرمی گذرا باشد؛ می‌خواهیم بخشی از حافظه تلویزیونی سرزمین بماند، همان گونه که برخی آثار طنز اجتماعی سال‌های قبل تا این مدت در حافظه مردم زنده‌اند.

انتهای مطلب/