به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، نشر لنا به‌تازگی دو تاثییر از بهاءالدین خرمشاهی، ادیب و نویسنده نام‌آشنا و خالق آثاری چون “حافظ‌نامه” را انتشار کرد و در دسترس علاقه‌مندان قرار داد.

“قلم‌رنجه” گفتن نخستین کتاب است که با فضای طنز نوشته و انتشار شده است. کتاب حاوی مقالات متعدد در عرصه‌های گوناگون ادبی و اجتماعی است که وجه فرد دیگر از دنیای نویسندگی خرمشاهی را پیش چشم مخاطب می‌گشاید. در معارفه این تاثییر آمده است:

“قلم رنجه از واژه‌های برساخته خرمشاهی است. او این واژه را با گرته‌برداری از “قدم رنجه” ساخته است و منظور از آن نوشته‌ای مختصر است که فردی درمورد اثری با نظر مثبت و تشویق‌آمیز می‌نویسد.

او اول‌بار در نزدیک به ۳۷ سال پیش در سپاس از دوستانی که قلم رنجه کرده‌اند و نقد و نظری درمورد یکی از آثار او، یعنی حافظ‌نامه، به اختصاصی در نشریات نوشته‌اند، این واژه را به کار برده است و بعدها آن را برای سلسله مقالات عمدتاً مردم‌پسند کمابیش طنزآمیز، اجتماعی، خانوادگی و دوستانه و نه مقالات صددرصد پژوهشی و تحقیقی و استنادی و مرجع یا نقد کتاب برگزیده است.

نثر این ۵۰ مقاله استاندارد معیار است؛ با منفعت‌هایی از زبان و گفتن عامیانه و طنز کم‌رنگ و گاه مقداری پررنگی بر آن‌ها سایه افکنده است و موضوعاتی همچون دوستی با همسر و دوستان و عوالمی از گربه‌ها و حقوق حیوانات در کل این سلسله مقالات پنجاهگانه اگر تفریحی نباشد، مفرح است و مایه از بین بردن خستگی.

اگر شیطان توی جلدتان برود و این کتاب را نخرید، حداکثر ۶۰۰ یا ۷۰۰ هزار تومان صرفه‌جویی کرده‌اید ولی در عوض با به دست نیاوردن این کتاب خوشخوان یک عالم حس و حال خودمانی و حال قسمت را از دست داده‌اید. همان گونه که حافظ در همین مورد فرموده است:
پند حکیم محض صواب است و عین خیر
فرخنده آن فردی که به سمع رضا شنید

“دل خونین، لب خندان” گفتن کتاب فرد دیگر از خرمشاهی است که به تلاش عارف خرمشاهی تدوین و انتشار شده است. تاثییر حاضر، در فضایی متفاوت با کار نخست، دربردارنده مجموعه مقالاتی از او درباب ادبیات، فلسفه، نقد ادبی و ترجمه است.

نویسنده در مقدمه کتاب اشاره می‌کند که مدام تلاش کرده است مقالاتش مختصر و پرمغز باشد تا خواننده حس خستگی نکند. به همین علت، زیاد تر مقالات این مجموعه نزدیک به ۱۰ صفحه می باشند و تنها تعداد محدودی از آن‌ها از ۲۰ صفحه فراتر می‌روال. این ویژگی علتشده که کتاب برای مطالعۀ موضوعی و انتخابی مناسب باشد، به‌طوری که خواننده می‌تواند بدون پیوستگی خاصی، هر مقاله‌ای را که نپسندید، کنار بگذارد.

در قسمت‌هایی از این کتاب می‌خوانیم: 

ادبیات داستانی منثور ما تاریخی بیشتر از ۱۳۰ سال دارد. یقیناً حتماً خواهید او گفت کلیله و دمنه، سمک عیار و هزار و یک شب را داشته‌ایم. درست است، ولی اینها زیاد تر به ادبیات قدیم ربط اشکار می‌کند تا به داستان نو. داستان‌نویسی نوین ما خوشبختانه دو بنیانگذار دارد که همه می‌دانید مرحوم جمال‌زاده و شادروان هدایت‌اند.

پیش از آنها، ما به این صراحت به جهان تازه دقت نداشتیم و به شیوه امروزی نمی‌نوشتیم، اما در جواب به این سوال که چرا آثار ما جهانی نمی‌شوند یا در جهان نقل نمی‌شوند، باید او گفت یکی از دلایلش به زبان فارسی بر می‌گردد.

یقیناً هم چنان می‌شود او گفت بعد چرا ادبیات کلاسیک ما در جهان نقل است. چون ادبیات کلاسیک ما هزار ساله است و آثار برجسته تعداد بسیاری در آن گنجینه است و در طول ۲۰۰ سال تاریخ خاورشناسی و ایران‌شناسی مجال برای انتخاب و ترجمه آثار کلاسیک از شاهنامه فردوسی گرفته تا آثار سهراب سپهری فراهم بوده است و تعداد بسیاری از ایران‌شناسان به راستی و درستی اعتقاد دارند که ادبیات کلاسیک فارسی در بین ادبیات جهان بی‌نظیر است یا مقام اول را دارد.

انتهای مطلب/