به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، امروز، بیستم دی‌ماه،‌ سالروز تولد محمدکاظم کاظمی، شاعر و پژوهشگر افغانستانی است. کاظمی در این سال‌ها ضمن فعالیت در عرصه پژوهش و نقد ادبی، سهم قابل توجهی در تشکیل پیوند زیاد تر بین فارسی‌زبانان داشته است.

در سال‌های قبل با کوششهای جمعی از مهاجران افغانستانی همانند کاظمی، زنده‌یاد محمدسرور رجایی، استاد محمدسرور مولایی، ابوطالب مظفری و دیگران و جمعی از اهالی فرهنگ و رسانه ایران، فصل تازه‌ای در روابط فارسی‌زبانان تشکیل شد؛ به طوری که تحقق رؤیای «وطن فارسی» بیشتر از هر زمان فرد دیگر در دسترس به نظر می‌رسید. به همت کاظمی و همانند او، تعداد بسیاری از سوء تفاهم‌های تشکیل شده حل و روابط بین ملت‌های ایران و افغانستان رنگ فرد دیگر به خود گرفت. 

از نظر دیگر، کوششهای کاظمی در عرصه پژوهش و نقد ادبی را نمی‌توان نادیده گرفت. تحقیقات او برای معارفه بیدل از جمله این دستاوردهای علمی و پژوهشی است. این چنین نقش کاظمی را در پرورش نسل جدیدی از شاعران و نویسندگان افغانستان نمی‌توان نادیده گرفت.

موسی عصمتی، شاعر، در سروده‌ای که آن را به کاظمی تقدیم کرده، ضمن تبریک سالروز تولد او، به پیوندهای عمیق مردم ایران و افغانستان اشاره کرده است. این سروده که برای انتشار کردن در اختیار مهتاب من از تنسیم قرار گرفته به این شرح است:

ما راز حکایات گلستان بودیم
یاران غزلخوان دبستان بودیم

یک مثنوی از زبان ما جاری می بود
آن‌روز که در بلخ، نیستان بودیم

ما باهم از این مسیر ِ قشنگ رفتیم
دلتنگ شدیم و بی محابا رفتیم

با نغمه‌ رود رودکی در باران
از شهر هرات تا بخارا رفتیم

یک‌چند ولی سرود ما از غم می بود
آینده‌ روزگار ما مبهم می بود

در سنگ‌ترین مسیرها گم بودیم
جایی‌ که درست راه ابریشم می بود

یک‌چند اسیر قوم تاتار شدیم
با زخم زبانِ سنگ افگار شدیم

یک‌ روز به‌حکم شوم سلطان مسعود
در کسوت یک وزیر بر دار شدیم

آن چیز که در آینه‌ها اشکار می بود
عکس ناکامی‌خورده‌ ماها می بود

این را همه‌ آینه‌ها می‌دانند
تاریخ همیشه برخلاف ما می بود

امروز ولی لعل بدخشان ماییم
امواج زلال رود پغمان  ماییم

ما مردم همزبان و همدل هستیم
خورشید طلایی خراسان ماییم

دیری است مجدد جان ایرانشهریم
آیینه‌ای از  جهان ایرانشهریم

چون کابل و تهران و دوشنبه با هم
بازیگر ِ داستان ایرانشهریم

انتهای مطلب/