به گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم، این روزها حتماً به یادِ نادر طالب‌زاده می‌افتیم؛ چون که «عصر» و «راز» هم جای‌شان در تلویزیون خالی است. هرچند کوششهایی شده تا برنامه‌هایی به آن دست فرمان «حاج نادر» ساخته شوند اما آن گلِ خوشبو کجا و کارهای جاری کجا!

در نهم اردیبهشت ۱۴۰۱، مصادف با روز جهانی قدس، نادر طالب‌زاده، مستندساز، پژوهشگر رسانه و از چهره‌های شناخته‌شده جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، در حالی چشم از جهان فروبست که همچون سال‌های فعالیتش، حتی مرگ او نیز با نمادی از ایستادگی در برابر صهیونیسم پیوند خورد. این هم‌وقتی، برای تعداد بسیاری از همراهان و شاگردانش، نشانه‌ای پرمعنا از مسیری می بود که او یک عمر برایش جنگید.

طالب‌زاده را می‌توان از چهره‌های اثرگذار در حوزه رسانه مقاومت دانست؛ چهره‌ای که هم در میدان ساخت مستندهای جنگی و هم در طراحی جریان‌های فرهنگی و رسانه‌ای اثرگذار، نقشی محوری ایفا کرد. نام او با پروژه‌های مهمی چون برنامه «عصر» در شبکه افق، مستند ماندگار «خنجر و شقایق» درمورد جنگ بوسنی، مجموعه «نسل فراموش‌شده» درمورد آوارگان فلسطینی و یقیناً راه‌اندازی کنفرانس بین‌المللی «افق نو» گره خورده است؛ کنفرانسی که در پی افشای ماهیت نظام سلطه جهانی می بود و همین نگاه علتشد نام او در فهرست تحریم‌های ایالات متحده قرار گیرد.

نادر طالب‌زاده در نوجوانی و جوانی ساکن آمریکا می بود، اما با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۵۷ به سرزمین برگشت و دوربینش را در خدمت آرمان‌های انقلاب اسلامی قرار داد. او از نخستین مستندسازانی می بود که در روزهای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران حاضر شد و تصاویر ماندگاری از آن مقطع ثبت کرد. این وجود، اغاز همکاری طویل مدت او با رسانه ملی می بود.

طالب‌زاده در کنار کار رسانه‌ای، به‌اختصاصی در تشکیل مستندهای استراتژیک، مدام دغدغه پرورش نسل جدیدی از فیلم‌سازان و برنامه‌سازان انقلابی را داشت. او در طول سه دهه، نقش فعالی در آموزش هنرمندان جوان ایرانی، لبنانی و افغانستانی ایفا کرد و تعداد بسیاری از چهره‌های امروز این حوزه، شاگردان مستقیم یا غیرمستقیم او به شمار می‌آیند.

به حرف های سید سلیم غفوری، از مدیران باسابقه رسانه ملی، «حاج نادر در هر زمان پیشتاز عرصه رسانه می بود و با فهمیدن درست از نیاز مقطع، داخل میدان می‌شد.» او طالب‌زاده را فردی توصیف کرد که از نقاط نهان در روایت‌های رسانه‌ای نمی‌گذشت و با شجاعت، آن‌ها را برجسته می‌کرد.

سریال «بشارت منجی» یکی دیگر از آثار مهم طالب‌زاده می بود که نشان از دغدغه دینی و بین‌المللی او در بازنمایی مفاهیم مذهبی برای مخاطب جهانی داشت. او چندین دفعه بر الزام پرداختن به روایت‌های اهل‌بیت (ع) با زبانی جهانی و استانداردهای بین‌المللی پافشاری می‌کرد.

در کارنامه رسانه‌ای او، پایه‌گذاری برنامه‌های او گفت‌وگوی زنده نیز جایگاه اختصاصی‌ای دارد. او نظر راه‌اندازی او گفت‌وگوهای زنده در صداوسیما را در دوره ریاست علی لاریجانی نقل کرد و نتیجه آن، تولد برنامه‌هایی همانند «شباهنگام» می بود که پایه‌ای برای گفتگوهای انتقادی در رسانه ملی شد؛ هرچند محدودیت‌ها و فشارهای درون‌سازمانی، او را به کناره‌گیری واداشت. او این مسئله را برای اولین بار در او مباحثه با خبرنگار تسنیم نقل کرد. 

در نهایت، نادر طالب‌زاده را باید نه فقط یک مستندساز یا برنامه‌ساز، بلکه یک استراتژیست رسانه‌ای دانست که با جسارت، نگاه، و بصیرت، پروژه‌های مهمی را در حوزه جنگ نرم و نبرد رسانه‌ای علیه صهیونیسم و نظام سلطه طراحی و اجرا کرد. او در حالی از جهان رفت که تعداد بسیاری از آرمان‌هایش هم چنان زنده و جاری‌اند؛ آرمان‌هایی چون فروپاشی رژیم صهیونیستی، رشد رسانه انقلابی و پرورش نسل مؤمن و متعهد در حوزه هنر و رسانه.

انتهای مطلب/