به گزارش خبرگزاری مهر، «علی غضنفری» رئیس اسبق فدراسیون بسکتبال که بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۱ ابتدا نایب رئیس و سپس از ۱۳۷۷ رئیس فدراسیون بسکتبال شد، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.

به جستوجو این اتفاق مراسم ترحیمی از سوی برخی پیشکسوتان و بهنام شاهسوند مدیر یکی از آکادمی های بسکتبال تهران برگزار شد که طی آن احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان، مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس اسبق سازمان پرورش بدنی و تعداد بسیاری از پیشکسوتان و بزرگان ورزش و بسکتبال در مسجدالرضا وجود یافتند و یاد و خاطره این مدیر خوشنام ورزش را گرامیداشتند.

غضنفری که از قسمت صنعت داخل ورزش شده می بود، ادعای «تخصص» در بسکتبال نداشت اما «مدیر» می بود. دکترای متالوژی از آلمان که بعد از تحصیل، در دانشگاه‌های ایران تدریس کرد. عضو هیئت امنای مجموعه ورزشی شهید کشوری شد. تنیس بازی می‌کرد و به واسطه دوستی‌اش با هاشمی‌طبا، یک روز که رئیس زمان سازمان پرورش بدنی او گفت «برو بسکتبال را جمع و جور کن»، قبول کرد.

مدتی در فدراسیون بسکتبال به ریاست مهرداد آگین، نایب رئیس شد. در سال ۱۳۷۸، تورنمنت بین‌المللی «ورزش و ملت‌ها» را در اوج «او گفت و گوی تمدن‌ها»ی دولت خاتمی تا سه دوره متوالی راه انداخت. یک الگوی مسابقاتی منحصر به فرد در بسکتبال با وجود تیم‌هایی از آلمان، مجارستان، روسیه، منتخبی از بازیکنان آمریکایی شاغل در لیگ‌ها و … مسابقاتی که تا این مدت در ایران نظیرش برگزار نشده است.

شناخت زیاد تر غضنفری را باید در حوزه ادبیات جستجو کرد. شاعر و مترجم ادبیات آلمانی‌زبان، استاد دانشکده مطالعات جهانی و ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه تهران. در حوزه ادبیات داستانی نیز رمان «توراندخت» از شیللر، «هوش پویا» از دانیل گولمان را در کارنامه‌اش دارد و رمان «کارتن خواب‌ها» را نوشته که هم به آلمانی انتشار کرده هم روایت فارسی آن به بازار آمد.

سرودن شعر سمفونی «خلیج فارس» به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و خوانندگی سالار عقیلی در بزرگداشت کنگره خلیج فارس، و سرودن اشعار «نه گریه‌ای نه خنده‌ای» با اجرای همایون شجریان از دیگر آثار جاودانه علی غضنفری است.

کتاب «چه فردی بال هَزاران را ناکامی؟» مجموعه‌ای از اشعار دکتر غضنفری، شاعری «سرداده در سکوتی» سنگین است که سپسِ رفتنش از بسکتبال، به جز در اردیبهشت ۱۳۹۸ در فدراسیون رامین طباطبایی، فردی او را ندید. او بعد از سال‌ها به همان سالن برگشت. همان سالن آزادی که در سال ۱۳۷۷ بازسازی‌اش کرده می بود و جای پای یک رئیس فدراسیون دلسوز و متعهد برای همیشه در آنجا پابرجاست.

بزرگان چه انها گفتند؟

استاد مجید توفیق: «مدیریت و برنامه‌های مرحوم دکتر غضنفری در بسکتبال بی‌نظیر می بود.»

عباس مرشدی مربی جوانان دوره فدراسیون غضنفری: «مرحوم غضنفری با مسابقات بین‌المللی ورزش و ملت‌ها زمان بزرگی برای بسکتبال ایران ساخت؛ فرصتی که سپس از رفتنش از فدراسیون برای همیشه از بین رفت.»

دکتر حسن میرزآقابیک: «در دوران ریاست ایشان، هم در هیئت بسکتبال تهران و هم در تیم ملی فعالیت داشتم. مدیری می بود که با حرکت حرفه‌ای و منش و آزادمنشی از او زیاد آموختم.»

مهدی گرامی مسئول کمیته مینی بسکتبال و نونهالان فدراسیون غضنفری: «دوران مدیریت دکتر غضنفری، بنیان بسکتبال نوین ایران می بود. آن دوره با همت و بلندنظری ایشان و تیم همراهش، عرصه‌ساز درخشش بسکتبال ایران در آسیا و جهان شد.»