به‌گزارش خبرنگار فرهنگی مهتاب من از تنسیم ،  فیلم سینمایی  «تابستان همان سال» به تهیه‌کنندگی علی اوجی و کارگردانی محمود کلاری امروز سیزدهم بهمن ماه ۱۴۰۲ به گفتن دومین فیلم در برج میلاد اکران شد و بعد از آن نشست خبری این فیلم مطابق روال همیشه برگزار شد.

در این نشست محمود کلاری کارگردان، علی اوجی تهیه‌کننده، سمیرا حسن‌پور، فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرام‌زاده از بازیگران فیلم، کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری، کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه وجود داشتند.

سپاس از اهالی رسانه

در ابتدای نشست علی اوجی تهیه‌کننده این فیلم اظهار داشت: همیشه زحمت ما روی دوش اهالی رسانه است و از شما سپاس می‌کنم. امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید.

در ادامه محمود کلاری کارگردان تابستان همان سال او گفت: من قبلاً به نوعی آن طرف صحنه بودم و روزگاری عکاس بودم و در نشریات کار می‌کردم و اکنون این طرف صحنه هستم. در همین ابتدای برنامه از شما بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی می‌کنم.

رنگ کمرنگ قصه‌گویی در سینما

کلاری ضمن گله های از نظم برگزاری جشنواره اصرار کرد: امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این‌ نمایش‌ها دهند تا فیلم‌ها درست‌تر دیده شوند. دقیقه ۲۰ فیلم تا این مدت افراد در سالن رفت و آمد می‌کردند.

او همین طور گفت: این همه در جشنواره‌های گوناگون در جهان شرکت کرده‌ایم و من تا بحال این چنین چیزی ندیده‌ام و افراد بعد از پخش فیلم دیگر حق ندارند داخل سالن شوند.

کلاری این چنین تصریح کرد: اگر افراد نریشن اول فیلم را نشوند، فهمید داستان نمی‌شوند. حقیقت امر این است که من تلاش کردم در این فیلم قصه‌گو باشم؛ دقیقاً همانند مادربزرگ خودم. این چنین تلاش کردم ۹۰ دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم چون در سینمای ما اکنون قصه‌گویی رنگ‌ باخته است. و درنهایت باز از شما عذرخواهی می‌کنم یقیناً احتمالا عذرخواهی ماموریت و کار من نباشد.

وی درمورد ساخت تک‌پردگی و خاطره‌محور بودن فیلم و ریتم کند آن این چنین او گفت: هیچ تدبیری برای ریتم کند یا تند فیلم نداشتیم. بر پایه توانایی ۴ دهه‌ ربط با افراد گوناگون و آموختن از هر آن‌ها، فکر کردم که در ربط با نوشته باید فیلم ساخت و ریتم تند و کند به برداشت مخاطب روز بستگی دارد. این را از من بشنوید که دست‌کاری در این مقوله به فیلم ضربه می‌زند. فیلمی که فطرت کندی دارد، هیچگونه تند نمی‌بشود و فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس ریتم می‌گیرد.

کارگردان تابستان همان سال درمورد خراب شدن خانه مادری در آخر این فیلم اصرار کرد: داریم می‌بینیم که بافت قدیمی شهر در حال خراب شدن است و جای خود را به یک معماری بی‌هویت می‌دهد. من متولد و بزرگ شده تهران هستم و ریشه خانوادگی من به شمال تهران باز می‌گردد. نیما یوشیج با پدربزرگ من همشهری بودند و شعری از نیما درون‌مایه مهم فیلم من می بود. 

وی با اشاره به تغییرات عمده در سبک زندگی امروزی ما نسبت به قبل افزود: الفت و مناسبات و آن جنس از روابط دیگر به شکل قابل توجهی رنگ باخته است و درس‌ها و روابط این فیلم جهانی را عکس می‌کند که به سالیان رشد نسل ما برمی‌گردد.

خوش‌سانس بودم که جلوی دوربین آقای کلاری رفتم

سمیرا حسن‌پور بازیگر این فیلم سینمایی گفت: دوست دارم در ابتدا این را عرض کنم که من آدم خوش‌شانسی هستم چون اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزه‌ام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم. 

حسن‌پور در ادامه گفت: در این فیلم من نقش مادر عطا را داشتم. این فیلم در دهه قبل می بود. آتی این فیلم در دوری شوهرش زندگی می‌کرد و  ایفای نقش این شخصیت درون‌گرا علتشد که از باقی نقش‌هایم جدا شوم.

فریبا نادری بازیگر دیگر این فیلم  با اشاره به زمان فیلم او گفت: زمان فیلم در قبل است اما مثالهای امروزی این چنین شخصیتی اکنون هم وجود دارند. زنانی که حالت مالی بهتری نسبت به دیگر افراد خانواده دارند و درعین مهربانی از ویژگی‌های فرد دیگر هم برخوردارند. شخصیت این فیلم بلد نیست که راحت سخن بزند و عقده‌های دوران کودکی کم کم در وجودش ریشه دوانده است.

وی اصرار کرد: آقای کلاری یکی از بزرگ‌مردان تاریخ سینمای ایران می باشند و از هر لحظه این فیلم لذت بردم.

سرلک: به من زیاد خوش‌گذشت

رایان سرلک بازیگر خردسال این فیلم در ادامه این نشست، فرمود: برای من افتخار بزرگی می بود که در فیلم آقای کلاری بازی کنم، به من زیاد خوش گذشت و از ایشان زیاد یاد گرفتم. این چنین خوشحالم که کنار بازیگران این فیلم بازی کردم.

وی درمورد سخت‌ترین سکانس خود در این فیلم او گفت: تابستان همان سال در زمستان ضبط شد و در سرمای زمستان باید لباس تابستانی می‌پوشیدیم همین مسئله سخت‌ترین سکانس می بود.

رونیکا بهرام‌زاده دیگر بازیگر خردسال این فیلم  اظهار داشت: خسته نباشید می‌گویم به آقای کلاری و اوجی و عوامل پشت صحنه و همه بازیگران و از آقای کلاری سپاس می‌کنم که به من مطمعن کردند. امیدوارم از بازی من راضی بوده و مردم هم‌ من را دوست داشته باشند.

کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری تابستان همان سال با اشاره به همکاری طویل زمان خود با کلاری او گفت: سینما فیلمبرداران خوبی دارد. من این شانس را داشتم که ۲۲ سال با آقای کلاری کار می‌کنم؛ اما جایگاه مدیر فیلمبردار بودن این فیلم زیاد متفاوت می بود. زیاد شانس بزرگی است که کنار کارگردانی فعالیت کنید که خودش خدای فیلمبرداری است و زیباترین تصاویر سینمای ایران را ثبت کرده.

کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه «تابستان همان سال» او گفت: من به گفتن طراح صحنه با آقای کلاری در جایگاه فیلمبردار چند فیلم کار کردیم و در این فیلم شرایط فرق داشت. کار کردن با آقای کلاری اینگونه است که خودشان مسلط به مساله می باشند و کار کردن با ایشان برای طراح همانند یک کلاس درس است. حقیقت امر این است که اگر کم و کاستی وجود داشته قطعاً از سمت من بوده است.

۲.۵ ماه برای تدوین زمان گذاشتیم

در ادامه حمید نجفی راد تدوینگر این فیلم با اشاره به آرزوهایش او گفت: برای من افتخار عجیبی می بود که توسط آقای کلاری انتخاب شوم و همیشه آرزو داشتم که با کارگردانان بزرگ کار کنم. همه ارکان فیلم از کارگردانی، صدا و… فکر شده می بود. ما درمورد همه جزییات فیلم سخن بگویید می‌کردیم تا چالش های زندگی این خانواده درست روایت و مخاطب با کلیت داستان دچار بشود. آقای کلاری با وسواس نریشن ابتدایی را نوشتند تا مخاطب به درستی در قصه فیلم هدایت بشود و اگر دوستان حس کردند ریتم فیلم کُند است، یک بار دیگر فیلم را در یک سالن خوب تماشا کنند. متاسفانه فیلم‌ها در این سالن ذبح خواهد شد.

وی درمورد زمان زمان انجام کار تدوین فیلم افزود: ما ۲ ماه و نیم با وجود آقای کلاری این فیلم را تدوین و اساسا زندگی کردیم تا زندگی این فیلم درست از آب دربیاید.

تجاری کار نکردم؛ به جستوجو سلیقه‌ام رفتم

در همین حال، علی اوجی تهیه کننده فیلم تابستان همان سال درمورد علت همکاری و همراهی این چنین فیلمی او گفت : من در سینمای تجاری رشد کردم اما سلیقه من را به این سمت سوق داد. من یک کاراکتر بازیگر دارم که بعضی اوقات خودش را فدای یک شخصیت دیگر می‌کند تا چنینی فیلمی بسازد. بعضی اوقات برای این که پول این چنین پروزه ای را مهیا کنم حتی در یک رئالیتی شوها بازی کرده ام.

اوجی با اشاره به وسواس‌های کارگردان در ادامه گفت: هر لحظه وجود کنار آقای کلاری برای همه گروه همانند یک کلاس درس می بود. هر فریم این فیلم حساب شده است و ایشان با وسواس دیالوگ‌ها را جلو برود. این را هم بگویم که آقای کلاری کارگردان و فیلمبردار دو شخصیت متفاوت و هر دو بی‌نظیر می باشند.

محمود کلاری در آخر با اشاره هماهنگی گروهش زمان تشکیل تاثییر او گفت: من زیاد در این فیلم خوش‌شانس بودم و افرادی که کنار من وجود داشتند با همه وجودشان کار کردند و همه داشته‌شان را گذاشتند تا این فیلم شکل بگیرد. ما در این فیلم یک خانه را به طور کامل ساختیم چون به دلایل گوناگون در لوکیشن‌های دیگر امکان کار نداشتیم. قرار می بود ما اواخر تابستان فیلم را اغاز کنیم اما به علت مشکلاتی که پیش آمد ناچار شدیم در زمستان فیلمبرداری کنیم. در طول فیلم هم ‌عاشق این دو بازیگر کوچک شدم که همه شرایط و سختی‌ها را در طول فیلمبرداری تحمل کردند.

انتهای مطلب/