مهتاب من: گزارش تازه IQVIA مشخص می کند نقشه جذابیت اندوخته‌گذاری در صنعت دارو طی سه سال آینده به‌شدت رو به جنوب و غرب جهان می‌چرخد. در صدر فهرست، آمریکای لاتین و کارائیب با نرخ رشد مرکب سالانه (CAGR) خیره‌کننده ۲۲ درصد ایستاده است؛ رقمی سه برابر متوسط جهانی (۷/۸ درصد) که این منطقه را به «شتاب‌دهنده» مهم بازار تا ۲۰۲۷ بدل می‌کند.

به گزارش مهتاب من به نقل از فارما بورد روم، تحلیلگران؛ رشد پایدار جمعیت، افزایش پوشش بیمه‌ای، جهش سیستم‌های تله‌مدیسین و استقبال دولت‌ها از تشکیل بایوسیمیلارها

را محرک‌های مهم این شتاب می‌دانند.

بعد از امریکای لاتین، شبه‌قاره هند با نرخ ۹/۵ درصد در رتبه دوم می‌ایستد؛ بازار جوان، شهرنشینی پرشتاب و برنامه «داروی ژنریک برای همه» دولت دهلی‌نو مسیر جهش را هموار کرده است. گروه «فارمرجینگ»شامل ۸۰ سرزمین با درآمد متوسط نیز در کل CAGR ۷/۱ درصدی خواهد داشت، یعنی سر جمع بازاری ۴۳۱ میلیارد دلاری تا انتهای دوره پیش‌بینی. اروپا (CAGR ۷٪) و «اقتصادهای گسترش‌یافته بزرگ» با همان نرخ، رشد متعادلی خواهند داشت؛ هر چند در سپس قیمت مطلق، هم چنان ستون فقرات

بازار جهانی می‌همانند.

آمار اندازه بازارها عکس دوم این دگرگونی است. برآورد می‌شود قیمت کل صنعت دارو در ۲۰۲۷ به اغاز ۲/۲ تریلیون دلار برسد. اروپا با ۴۲۸ میلیارد دلار و جنوب‌شرق و شرق آسیا با ۲۷۱ میلیارد دلار جایگاه‌های دوم و سوم را نگه داری می‌کنند؛ آمریکای لاتین باوجود رشد موشکی، به علت پایه کوچک‌تر، با ۱۹۷ میلیارد دلار در پله چهارم می‌ایستد، اما از ژاپن (۷۳ میلیارد)، شبه‌قاره هند (۵۱ میلیارد) و خاورمیانه (۳۲ میلیارد) فاصله می‌گیرد.

آفریقا و اقیانوسیه به ترتیب ۳۲ و ۲۰ میلیارد دلار می‌ارزند،

اما نرخ‌های رشدشان—۵/۹ و ۳/۵ درصد—محافظه‌کارانه‌تر است.

این رقم های مطلب روشنی برای تولیدکنندگان و اندوخته‌گذاران دارند: اگرچه ایالات متحده، اتحادیه اروپا و چین هم چنان قلل باثبات سودآوری‌اند، فرایند «دموکراتیزه‌شدن بازار دارو» شتاب گرفته و سهم جغرافیاهای نوظهور در کیک جهانی هر سال بزرگ‌تر می‌شود. در آمریکای لاتین، رفرم واردات و توافق‌نامه‌های تازه تجارت آزاد فضا را برای داروهای ژنریک و بیوسیمیلار مهیا کرده؛ در هند، زیرساخت تحقیق و تشکیل خود را برای ورود گسترده‌تر به حوزه‌های

نوین—از mRNA تا سل‌درمانی—ارتقا می‌دهد.

به همین نسبت، شرکت‌هایی که به‌جستوجو رشد دو رقمی می باشند باید استراتژی وجود محلی، تطبیق با الزامات رگولاتوری متغیر و شراکت با استارتاپ‌های بومی را در صدر برنامه ۲۰۲۵‑۲۰۲۷ قرار دهند.

در نهایت، عکس IQVIA حاکی از انتقال زمان از بازارهای اشباع‌شده به بلوک‌های درحال خیز است؛ انتقالی که اگر اندوخته و فناوری در مسیر درست هدایت شود، می‌تواند اعتدال قوت در صنعت ۱.۶ تریلیون دلاری امروز—و دو تریلیون دلاری فردا—را دگرگون کند.